Zo ontdoe je je van lasten die je onnodig meezeult

Andere mensen in ons leven. Ze zijn o zo belangrijk voor ons. Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om te overleven. Vaak ook zitten we elkaar onbewust behoorlijk in de weg. Ons leven is als een treinreis: we komen ergens vandaan en gaan ergens naartoe. Onderweg ontmoeten we reisgenoten. Het begint met onze ouders en opvoeders. Op de stations die we onderweg aandoen stappen er mensen uit en komen er nieuwe mensen bij. Mensen met bagage; hun eigen unieke materiaal en ervaringen. We wisselen veel uit met elkaar. Beinvloeden elkaar. Soms bewust, vaak onbewust. Het komt wel eens voor dat iemand zijn bagage laat staat en jij bent dan zo goed om je daarover te ontfermen.

Je had van een andere vader moeten zijn

De invloed van anderen op ons leven is groot. De afgelopen weken heb ik verschillende mooie, ontroerende en aangrijpende voorbeelden mogen aanschouwen.
Zo is er een man die om de paar jaar een mooie stap zet in zijn loopbaan; hij volgt opleidingen, wordt gevraagd voor nog een nog betere functie onder nog betere condities. Het studeren gaat hem gemakkelijk af en de verantwoordelijkheden kan hij prima aan. Toch is hij niet gelukkig. Nergens kan hij echt zijn draai vinden. Het is alsof hij niet op die plek hoort. Waardoor hij zijn heil weer elders gaat zoeken. We raken aan de praat over zijn levensverhaal. Een familiegeheim kwam hem een paar jaar geleden ter ore. Zijn moeder bleek al van voor zijn geboorte jarenlang een heimelijke liefde gekoesterd te hebben voor een andere man dan zijn vader. Tot een affaire was het nooit gekomen, misschien maakte dat het verlangen des te groter. Binnen de familie van zijn vader was het traditie dat de stamhouder dezelfde voornaam had als zijn vader. Bij hem was met deze traditie gebroken. Zijn moeder had haar zin doorgedreven en hem een andere voornaam gegeven. Daarmee zijn vader buiten spel zettend. Het zal geen verrassing zijn naar wie hij vernoemd is.
Wat is jouw plek als je moeder liever een kind met een andere man had gehad?

Je had een jongen moeten zijn

Zo kan het gebeuren dat je, eenmaal ergens in de veertig, voelt dat je graag je hart wilt volgen en je er bewust van wordt dat je bagage uit je familiesysteem met je meezeult die je op zijn minst beïnvloedt en vaak zelf belemmert in het maken van keuzes. Sommige mensen zijn zich daarvan bewust, bijvoorbeeld de vijfde dochter op een rij waarvan de ouders vurig hoopten op een zoon en de teleurstelling nooit onder stoelen banken hebben gestoken.

Het kost een hartstilstand om wél gezien te worden

Of een andere vrouw die nooit aan de verwachtingen van haar vader voldeed en die als jong meisje, als er bezoek was, naar haar kamer gebonjourd werd. Ze werd er heel goed in om zichzelf onzichtbaar te maken. Diep van binnen bleef natuurlijk wel de behoefte om gezien te worden. Op haar werk mist ze waardering. Ze is er niet helemaal zichzelf, maar durft niet aan iets anders te beginnen. Want dat gaat vast mislukken. Wat haar door haar vader is ingeprent is ze onbewust over zichzelf gaan geloven.
Deze vrouw vertelde me in een sessie over een ervaring van twee jaar geleden.
Zomaar opeens was ze op straat in elkaar gezakt. Omstanders schoten haar te hulp. Ze moest zelfs gereanimeerd worden. Ze is door het oog van de naald gekropen, maar kan het gelukkig navertellen. Toen ik haar voorzichtig voorhield dat ze op dat moment wél gezien werd, zelf in het middelpunt van de belangstelling stond begreep ze het meteen; misschien had haar onderbewuste wel aangestuurd op deze hartstilstand…

Het gaat helemaal niet om wat er nu speelt

Je leeft je leven en opeens word je ergens pijnlijk door geraakt. Een blik van een vreemde, een collega die iets vraagt op een toon die bij jou een gevoelige snaar raakt. Vaak heeft dat niet zozeer met de situatie op het moment zelf te maken, maar roept het onbewust herinneringen op aan oude pijn. Om te voorkomen dat je meegezogen wordt in de daarmee gepaard gaande emoties helpt het om te gaan herkennen wat je triggert en je te realiseren dat het oude pijn raakt.

Het kost zo veel energie

Oude pijn voert vaak terug naar onze kindertijd en meestal ook naar onze ouders of verzorgers. Ik weet best waar het vandaan komt, zeg je dan. Dat weten is helaas niet afdoende om er geen last van te hebben. Ik kom maar al te vaak tegen dat er -soms openlijk- nog een strijd gaande is. En die kost zo veel energie. Verloren energie. Laatst had ik een klant die vol vuur vertelde dat ze haar kinderen op het hart drukt om te doen wat ze écht leuk vinden, zelf te beslissen en het niet door een ander te laten bepalen. Zelf hoopt ze bij de volgende reorganisatie op haar werk ontslagen te worden uit de baan waar ze vijftien jaar geleden aan begon met het idee dat ze snel verder zou solliciteren naar iets wat ze wél leuk zou vinden… Ik kon de strijd bijna voélen en ik vroeg haar welk voorbeeld ze dacht te leven…

Wat mag jij loslaten?

Welke bagage je ook meezeult; als de last die je draagt zwaar is, vraag je dan eens af wat jij los mag laten. De volgende overwegingen kunnen je daarbij helpen:

• Je kunt het nooit voor iedereen goed doen, dus doe het dan in elk geval goed voor jezelf.                                             
• Maak onderscheid tussen de huidige situatie en de pijnlijke herinnering waar deze symbool voor staat. Dat maakt het mogelijk om er vanuit een neutrale, beschouwende positie naar te kijken. Zo zie je waar het werkelijk over gaat en word je niet meegezogen met de emotionele sneltrein.                                                                                                                   
• Is de ander wel een belangrijk persoon in jouw leven, zoals een ouder of je partner, kijk dan eens met compassie naar de ander én naar jezelf. Iedereen heeft zijn eigen ‘gedoe’ en bij iedereen zit er een verhaal achter. Hoe de ander reageert zegt vooral veel over hoe de ander in het leven staat en welke bagage hij of zij bij zich heeft. Blijf weg van verwijten en strijd.                                                                                                                                                       
• Maak jezelf niet afhankelijk van de erkenning van een ander. Daarmee geef je de ander de macht over jouw welbevinden. Hoe belangrijk is de mening van iemand die zich geen voorstelling kan maken van iets waar jij warm voor loopt? Van iemand die niet in support? Het is belangrijk om de erkenning in jezelf te vinden.                                                                                                      
• Is de mening van de ander stiekem een spiegel voor je? Raakt het je omdat de mening of het oordeel van de ander heel diep van binnen overeenkomt je eigen oordeel? Laat dan het oordeel over jezelf los.                                                               
• Zeul je iets met je mee wat eigenlijk niet van jou is? Een last die te maken heeft met je familiesysteem en die je belemmert om volledig te gaan staan voor wie jij bent? Een ritueel kan je helpen om die last los te laten.

Wil je hier eens met een professional over sparren? Ik kijk graag met je mee wat jij mag loslaten. Je bent van harte welkom voor een gratis coachsessie.