“Zal ik je telefoon hier op het nachtkastje leggen?”
“Nee, laat ‘m daar maar liggen, ik kan ‘m zo zelf wel pakken.”
“Dan leg ik je telefoon hier op het nachtkastje hè”…
We schrijven 2008. Ik lig in het ziekenhuis, herstellend na een zeer acute, best wel zware operatie. Inmiddels weer aanspreekbaar. Ik wel. De dienstdoend verpleegkundige daarentegen…
Bovenstaande conversatie ben ik nooit vergeten. Omdat ik het zó kenmerkend vond. Kenmerkend voor het ontbreken van bezieling.
Deze verpleegkundige deed niets verkeerd. Waarschijnlijk had ze zelf ook het idee dat ze haar werk prima deed. Misschien heeft ze een ziek kind, grote geldzorgen of relatieproblemen, dacht een deel van mij vergoelijkend. De coach in mij wilde haar vragen stellen. Maar de patiënt die ik op dat moment was had meer dan genoeg aan haar eigen sores en was vooral geïrriteerd.
Als ik vanuit die irritatie op haar zou reageren dan zou het voor haar voelen alsof ik een pijl naar haar gooide. Getroffen door die pijl zou ze een pijl teruggooien, waarschijnlijk in de vorm van mij een veeleisende patiënt vinden. Niet echt een stevig fundament voor een mooi gesprek.
Ego en het hart
Voor deze verpleegkundige hoop ik dat het een momentopname was. Wat ik bij haar voelde zie ik vaak. En jij kent het ook. Jij hebt ongetwijfeld voorbeelden van ongeïnteresseerde verkopers of obers die mechanisch vragen of het gesmaakt heeft, maar het antwoord niet (willen) horen. Er is geen verbinding.
Het is de persoonlijkheid die reageert, het ego. Het is aan het overleven en heeft geen ruimte om echt te luisteren. Het ego wil beloond worden, winnen, gelijk krijgen, is gericht op eigenbelang, gaat uit van tekorten en zit vol oordelen. Dit zorgt voor afstand tot de ander. Op wilskracht krijgt het ego best wat voor elkaar. Maar het is hard werken. Je betaalt er een (hoge) prijs voor.
Dat kan ook anders. Door te reageren vanuit je hart. Ook hier ken je vast wel voorbeelden van. Mensen bij wie wat ze doen helemaal klopt met wie ze zijn, je voelt dat ze het met hart en ziel doen en je voelt dat ze er energie en voldoening uithalen. Als je daar goed naar kijkt dan zie je dat deze mensen verbonden zijn. Verbonden met zichzelf en verbonden met het grotere geheel.
Je ziet het potentieel van deze mensen tot bloei komen. Je kunt de zingeving en de vervulling die ze ervaren bijna aanraken. Je voelt de energie.
Vraag jij je ook wel eens af hoe ze dat toch doen?
Verbinding is het sleutelwoord
Het begint met luisteren naar je hart. Verbinding maken met jouw verlangen, jouw potentieel. Waar gaat jouw hart sneller van kloppen? Waar ga jij op aan? Waar zou jij aan willen bijdragen? Wat maakt iets voor jou betekenisvol?
Luisteren naar wat je van binnen al weet. Oftewel: verbinding maken met jezelf. Welk onbenutte potentieel ligt daar (nog) verborgen?
Het mooie is dat jouw ware potentieel alleen tot uiting kan komen in verbinding met anderen. Dat wat jij de wereld te bieden hebt kan alleen begrepen worden in relatie tot die wereld. De grote boom zorgt ervoor dat het mos en de schaduwplanten kunnen groeien. Dat vogels er de zaden van eten en hun nest in kunnen bouwen. En die boom kan alleen een grote boom worden in de juiste voedingsbodem. Wat de juiste voedingsbodem is hangt dan weer af van het soort boom. De losse delen kunnen niet bestaan zonder elkaar. Zo werkt het ook voor mensen. Wij kunnen niet leven zonder anderen. Jouw potentieel komt alleen tot ontwikkeling in relatie tot anderen.
Wat jij doet krijgt betekenis als het van waarde is voor het grotere geheel.
En als je dat doet met hart en ziel dan ga je als een speer. Dan ben je geïnspireerd en energiek en haal je er voldoening en vervulling uit. Hoe meer ruimte jouw eigenheid en jouw unieke talent krijgen, hoe meer dit bijdraagt aan de kracht van het geheel. Hoe meer vervulling en zingeving jij ervaart, des te lekkerder zit je in je vel. Welk effect heeft dat op de mensen om je heen?
Loslaten
Je hart volgen betekent ook iets loslaten. De controle, de neiging om te beheersen en de neiging om te redden. Wij mensen zijn zo geneigd om het beter te weten en onze oplossing op een ander te plakken. Op de lange termijn help je de ander niet door het voor hem te doen. Je helpt de ander veel meer door de omstandigheden te creëren waarin zijn of haar eigen potentieel volledig benut kan worden. Dat vraagt om (liefdevol) loslaten.
Het gaat niet om diploma’s
Jouw levensvervulling gaat niet over welke diploma’s je hebt of wat je tot nu toe gedaan hebt in je leven. Het gaat zelfs niet over of je er goed in bent. Wat telt is of jouw bezieling er in ligt.
Luister jij naar de stem van jouw hart?
Hoe ontdek je nu wat jouw hart jou ingeeft? Het antwoord: door echt te luisteren.
Dat lukt niet als er veel ruis is. Zoek dus de stilte in jezelf op. Vind een manier die voor jou werkt om verbinding te maken met je verlangen. Verbinding te maken met jezelf. Dat kan door te wandelen, te mediteren, yoga enzovoort. Stem af op jouw innerlijke stem en luister wat deze jou te zeggen heeft. Je zult merken dat wat geldt voor jouw neiging om de ander te helpen ook intern zo werkt. Jouw persoonlijkheid zal gaan sputteren.
Laat die stem van het ego maar even roepen.
Als je echt verbinding maakt met jezelf kom je daarnaast ook je pijnen, je angsten en je schaduwkanten tegen. Verzet je hier niet tegen. Kijk ze aan, zonder er slachtoffer van te worden. Dan ontstaat er ruimte om te ontdekken wat het verband is tussen jouw lijden en jouw zielsmissie. Mogelijk staat er in de duisternis wel een richtingaanwijzer. Zoals het prachtige voorbeeld dat ik vandaag hoorde van iemand met een misbruikverleden die nu pleegouder is voor jongeren die het erg moeilijk hebben.
Wie zit er op de chauffeursstoel?
Welke leider in jezelf zit er aan jouw stuur? Is het de controleur die checkt of je wel doet wat hoort of wat er verwacht wordt of de leider die de sfeer en omstandigheden creëert waarin jij ten volle tot je recht kunt komen? Als je jouw levensvervulling wilt vinden, laat dan deze laatste leider plaatsnemen op jouw chauffeursstoel. Dan stappen de passagiers ook graag in.
Wat de verpleegkundige aan mijn bed betreft; misschien was haar vak wel haar roeping en miste ze alleen op dat moment door omstandigheden de verbinding met zichzelf. Misschien ook heeft ze vooral van huis uit meegekregen dat ze zorgzaam moet zijn, ten dienste moet staan van een ander en is de verpleging helemaal niet haar ding…. Dan hoop ik van harte dat ze inmiddels haar hart volgt.
Jouw hart roept en de wereld schreeuwt om jouw bijdrage. Luister jij ook?
Wat herken jij in dit blog? Ik vind het leuk (en je helpt er anderen mee) als je jouw ervaringen over het volgen van je hart in een reactie deelt.
Is het voor jou nog een ver-van-mijn-bed-show, maar wil je wel graag ontdekken wat voor jou betekenisvol is en hoe je jouw levensvervulling kunt vinden? Je hoeft het niet alleen te doen. In een gratis sessie help ik je graag op weg.
0 Reacties