Zo’n dag. Die had ik vorige week.
Om 6.30u word ik wakker van de wekker van dochterlief. De volumeknop is stuk en de wekker kan alleen nog maar met maximaal volume. Zelf slaapt ze elders en zal ze de komende uren nog niet wakker worden. Ze heeft de onhebbelijke gewoonte om haar wekker aan te laten en vandaag hebben we de pech dat ze een dag eerder vroeg naar haar werk moest.
De keren dat wij gewekt zijn door haar wekker terwijl ze zelf niet thuis is zijn niet meer op twee handen te tellen. Meestal in het weekend, als onze wekker een dagje vrij heeft.
Ik heb nu al te doen met haar huisgenoten in het studentenhuis.
Drie keer de brug open
Op deze manier gewekt worden hoeft niet te betekenen dat het Zo’n Dag wordt. Toen ik iets later op de dag vanwege een afgesloten brug helemaal vast kwam te staan in het dorp daalde mijn gevoelstemperatuur enkele graden. Net toen ik bij de brug aankwam waar ook al dat andere verkeer overheen moest ging deze voor mijn neus open. Het ritje naar de kapper duurde daardoor ruim 20 minuten (normaal 6, en we hebben het hier over 4 kilometer). Op de terugweg zou ik even langs de supermarkt gaan, waarvoor ik dezelfde brug weer over moest en een stukje verderop nog een andere.
Ja hoor, beide bruggen open… Toen ik na de boodschappen huiswaarts reed plakte mijn schoen aan het gaspedaal. Net voor het instappen nog even lekker in een dikke kauwgum gaan staan…
Overschreven
De apotheose moest echter nog komen. Nog snel even een kleine correctie doorvoeren in een reflectieverslag van een coachsessie, waarvan ik er 24 moet schrijven voor mijn opleiding. Bleek ik het hele verslag overschreven te hebben met de reflectie op een ander gesprek. Nergens een back-up natuurlijk. (Toch maar eens OneDrive gaan overwegen.) En wat is er nu vervelender dan een reflectieverslag helemaal opnieuw te schrijven? Op dat moment kon ik niet zoveel bedenken…
Zulke Weken
Hoewel, dit alles hoeft helemaal niet te betekenen dat deze dag als Zo’n Dag aangemerkt diende te worden. Het was echter Zo’n Dag die volgde op Zo’n Week, of beter gezegd, Zulke Weken.
De weken voor de zomervakantie zijn bij mij traditioneel pittige tijden. Werk en privé willen dan nogal eens door elkaar lopen. Dit jaar dacht ik dat het, mede dankzij corona, rustiger zou zijn. Bleek een tikkie naïef. Verjaardagen van beide kids met bijbehorende festiviteiten, een examenfeest dat wel-niet-wel kon doorgaan -en toen het uiteindelijk wel door kon gaan: hoe gingen we ervoor zorgen geen besmettingshaard te worden?- , afronding van het schooljaar met o.a. een BBQ met collega’s van manlief -bij ons natuurlijk- , een watersnoodramp waarbij ik de plekken die ik uit mijn jeugd zo goed ken tot rampgebied zag verworden, de aanlag op en het overlijden van Peter R. de Vries, de weer aangescherpte maatregelen, korte nachten omdat de rest van het gezin al in vakantieritme is -met uitzondering van die werkdag van dochterlief-, diploma-uitreiking, het geregel betreffend het bereiken van de volwassen leeftijd van dochter, het afstaan van mijn werkruimte om als feestruimte te dienen en alle voorbereidingen daaromtrent. Dit overgoten met een algehele malaisegevoel na mijn prik, al zijn oorzaak en gevolg hier niet echt uit elkaar te houden.
Klaagzang
Voordat je denkt dat dit blog een klaagzang wordt; nee hoor, het is slechts de inleiding tot mijn boodschap. Dat ik Zo’n Dag had zorgde ervoor dat het onderwerp dat ik in gedachten had voor mijn blog van deze week doorschuift naar een volgende keer. Inspiratie uit het leven gegrepen gaat altijd voor.
Lessen uit Zo’n Dag
Dat zijn er aardig wat.
Op de eerste plaats wil ik je laten zien dat iedereen wel eens Zo’n Dag heeft. Het is geen wedstrijd wie het zwaarste leven heeft. Misschien denk je bij het lezen van mijn relaas wel bij jezelf: joh, waar zeurt zij over? En dat denk je dan volkomen terecht. Bedenk er dan ook bij dat dit voor alles geldt; er is niet zoiets als een objectieve meting van wat zwaar of vervelend is. Hoe zwaar iets voor iemand weegt is niet te meten en we kunnen er dus ook niet over oordelen. Mijn dag was waarschijnlijk niet Zo’n Dag geweest zonder de context van Zulke Weken. En zonder Zulke Weken was Zo’n Dag twintig jaar eerder in mijn leven waarschijnlijk een Drama geweest, waarbij ik er zeker van zou zijn geweest dat alles en iedereen tegen mij was. Achteraf bleek ik destijds vooral tegen mezelf te zijn.
En dat ik daaruit ben gekomen betekent dat jij het ook kunt.
Eat that frog
Vergelijk je dus nooit met anderen. Vraag je liever af wat je kunt doen om je gemoedstoestand te verbeteren. Dat betekent vaak wel even een kikker slikken. In mijn geval was dat tijdens mijn vrije weekend het volledig opnieuw schrijven van mijn reflectieverslag. Dus focuste ik me op het gevoel dat ik zou hebben als dat verslag (opnieuw) af was. Dat werkt.
Voorspelbaarheid
Zoals ik inmiddels weet, of zou moeten weten, zijn de laatste weken voor de zomervakantie altijd hectisch. Zo zul jij ook voorspelbare pieken hebben in een jaar. Maak gebruik van die voorspelbaarheid. Want als je iets kunt voorspellen kun je er op anticiperen. Ruim er tijd voor in en focus op wat je op dat moment te doen hebt. Laat je niet afleiden door allerlei zaken waar je niks mee kunt.
Tijdgebrek is niet het issue
In de hectiek van deze dag, deze weken had ik gemakkelijk kunnen verzuchten: ‘hier heb ik écht geen tijd voor’. En geloof me, dat heb ik, afgewisseld met het cynische ‘dat kan er ook nog wel bij’ heus wel gedaan. Inmiddels herken ik daarin de innerlijke saboteur. Die roept namelijk iets wat helemaal niet waar is. Het is geen kwestie van tijd. Als ik alle concreet actieve minuten van de afgelopen weken bij elkaar op zou tellen zou dat wel eens schokkend veel minder kunnen zijn dan in de weken dat ik niet zo veel aan mijn hoofd heb. Veel tijd gaat namelijk verloren aan niet in beweging komen doordat mijn gepieker en mijn gebrek aan focus me daarvan weerhouden.
Blijven hangen
Jezelf bij elkaar rapen en doen wat er gedaan moet worden helpt ook om niet in de negativiteit te blijven hangen. Het opsommen van alle ‘ellende’ en het hilarische hiervan inzien heeft overigens dezelfde werking. Dus heb je ooit Zo’n Dag: zie jezelf dan eens als stripfiguur of hoofdrolspeler in een slapstick. Wordt al een stukje lichter van. Ook Zo’n Dag blijk je gewoon te overleven.
Maak er geen dubbele pijn van
Als je niet voortijdig bent afgehaakt bij bovenstaande opsomming van alle elementen die het voor mij Zulke Weken maakten dan is je wellicht opgevallen dat er ook grotere problemen voorbij zijn gekomen. Ik bedoel, drie keer moeten wachten voor een brug is natuurlijk niet te vergelijken met wat mensen die huis en haard hebben moeten verlaten of zelfs zijn kwijtgeraakt moeten doorstaan. Het ‘zo erg vinden voor de ander’ heeft geen enkele zin, evenals jezelf plezier ontzeggen omdat er ergens anders op de wereld iemand (letterlijk of figuurlijk) pijn heeft. Dat maakt namelijk dubbele pijn. Onderzoek liever of er iets is dat je wél kunt doen en als je er helemaal geen invloed op kunt hebben, laat het los. Dat is niet hetzelfde als je kop in het zand steken, dat is (zelf)leiderschap.
Het is niet altijd feest
Tot slot. Iedereen heeft wel eens Zo’n Dag. Ik, jij, wij allemaal. Het leven is niet altijd feest en het zal niet altijd feest zijn. Tegenslag, groot of klein, is een terugkerend fenomeen in ons leven.
Er is ook niks mis met af en toe eens bij de pakken neer gaan zitten. Sterker nog, dat is zelfs een goed idee. Mits je dan de pakken om je heen eens beschouwt om er je lessen uit te halen.
Voor mij betekent dit nu mezelf toestaan toe te zijn aan vakantie. Dat geeft de ruimte om me deze week bezig te houden met wat er op de agenda staat. Om dat zelfs met volledige aandacht en plezier te kunnen doen. Zodat ik ook met een goed gevoel mijn zomerbreak in ga.
Herken je jezelf in dit artikel en wil je graag ontdekken hoe jij wendbaarder kunt worden als het even niet meezit?
Je bent van harte wlekom voor een gratis inzichtsessie waarin ik je help om er anders naar te kijken.
0 Reacties