Achter mijn voordeur is het ook niet altijd rozengeur en maneschijn. Letterlijk, want de plek achter de voordeur, die hier op het Brabantse platteland geen functie heeft – je komt hier achterom; de plek achter de voordeur was de plek van Dorus.
Dorus, onze lieve, trouwe hond. Die er altijd bij was. Hij is niet meer.
Het is akelig stil en leeg achter de voordeur. Zo ook in mij.
Moetivatie
Ik loop niet echt over van enthousiasme om ergens aan te beginnen. Mijn innerlijke drive staat even in parkeerstand. Ik kruip het liefst onder een deken op de bank, kachel aan, kop thee en Netflixen maar. Echter, er moet een blog geschreven. Dat heb ik met mezelf afgesproken en als je mij al langer volgt weet je dat ik heel consequent ben en elke veertien dagen op donderdag een blog uitbreng. Ook nu.
Mijn moeder zei vroeger: het mag ook zonder zin. Van de week hoorde ik een mooie vervanger voor deze dooddoener. Moetivatie. Met dank aan Anja van den Broeck, keynote speaker op het Nobco-symposium. In een boeiend webinar zette zij de Zelf Determinatie Theorie uiteen, die een belangrijke wetenschappelijk basis vormt voor mijn werk als coach.
Interne en externe druk
In de ZDT draait het om kwalitatief goed motiveren. Motivatie wordt iets genuanceerder beschreven dan intrinsieke en extrinsieke motivatie. Zowel externe druk (verwachtingen van anderen, belonen / straffen) als interne druk (iets moeten van jezelf, gerelateerd aan schuld, schaamte, trots of zelfbeeld) zorgen voor moetivatie. Enigszins kan dat ook nog het geval zijn als we iets doen omdat we het belangrijk of zinvol vinden (we identificeren ons ermee).
Dat is zo ongeveer waar ik me nu bevind. Ik vind het belangrijk om mijn lezers te voorzien van een (naar ik hoop) inspirerend stukje tekst. Dat spoort mij aan om aan de slag te gaan.
Neem de koets
Al schrijvend merk ik dat het minder moeten wordt. Ik krijg er weer lol in. Merk dat het ook deel is van wie ik ben: ik ben coach en ik wil mensen transporteren van waar ze waren naar waar ze willen zijn. Dat kwam trouwens en passant als interessant weetje uit dit webinar: de oorsprong van het woord coach is gelegen in het Hongaarse dorpje Kocs (spreek uit ‘kootsj’), waar welgestelden werden vervoerd van waar zij waren naar waar zij wilden zijn. Per koets, een ander woord dat hieruit voortvloeit. Nooit bedacht dat ik een koets ben.
Okee, terug naar de motivatie. Die wordt dus sterker en intrinsieker als wat je doet een uitdrukking is van wie je bent (dat noemen we integratie).
Volledig intrinsiek is motivatie pas als je doet wat je leuk of interessant vindt.
En dat is dus echt niet 24/7 het geval. Nergens. Bij niemand.
Wilskracht en levenskracht
Zelf maak ik altijd onderscheid tussen wilskracht en levenskracht. Ik vraag mijn klanten hoe deze woorden voor hen voelen en of er een verschil is. Bij wilskracht komen er dan termen als doorzettingsvermogen en iets bereiken. Het woordenboek definieert wilskracht als ‘het vermogen om iets te willen en dat ook uit te voeren’.
Levenskracht heeft vaak een iets andere lading. Een klant zei het laatst zo: ‘het voelt als iets wat meer van binnenuit komt’. Intrinsiek dus.
Nu is er niks mis met wilskracht. Wilskracht brengt je heel ver. En je hebt het soms ook nodig. Net als moetivatie. Maar voel je dat er iets ontbreekt als je alles altijd puur op wilskracht zou (moeten) doen? Voor mijn gevoel gaat wilskracht altijd gepaard met een vorm van strijd; je ergens overheen zetten, iets bewijzen, ergens voor vechten. Dat kan een externe strijd zijn: met iets of iemand in de buitenwereld, of een interne strijd; het van jezelf moeten.
Af en toe de arena in is geen probleem, maar voortdurend in strijd zijn kost je energie. Op den duur put het je uit. Dan is een dosis levenskracht zeer welkom.
Identificatie, integratie en intrinsieke motivatie
Dat vraagt dus om doen wat je belangrijk en zinvol vindt (identificatie), doen wat past bij wie je bent (integratie) en doen wat je leuk en interessant vindt (intrinsieke motivatie).
Het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Ik heb wilskracht (interne druk) ingezet om te beginnen met dit blog. Gaandeweg voel ik echter wel dat ik het belangrijk vind om deze inzichten met je te delen, ik voel (weer) mijn missie om jou daarin te inspireren en de koets te zijn om je te brengen naar waar je wilt zijn. En als klap op de vuurpijl krijg ik er tijdens het schrijven echt lol in. Ik voel de levenskracht weer stromen.
De moraal van dit verhaal (waarvan ik vooraf niet scherp had dat ik hier uit zou komen); met een kleine dosis moetivatie wakker je je intrinsieke motivatie zo weer aan. Dat veronderstelt dus wel dat je je kunt identificeren met wat je doet, dat je doet wat echt bij je past en dat je er blij van wordt.
Kun jij deze (nog) niet afvinken? Geen nood. Laat ik nou net enorm intrinsiek gemotiveerd zijn om jou te brengen waar je wilt zijn. Je bent van harte welkom voor een ritje in de koets met mij als coach. Of moet ik zeggen: koetsier? Hoe dan ook: de eerste rit is gratis.
Aanmelden voor een gratis coachgesprek kan eenvoudig via deze link.
0 Reacties