Heeft tijd jouw prioriteit?

Stel je voor: je bent thuis aan het werk en je kind komt binnen met de vraag of je een spelletje wilt doen.  Of je partner vraagt je even te helpen met een klusje. Hoe reageer jij? Voel je een lichte irritatie opkomen en antwoord je kortaf: ‘Daar heb ik nu geen tijd voor’? Al dan niet gevolgd door de gedachte of de uitspraak: ‘Je ziet toch dat ik bezig ben’.

Stel je dan nu het volgende voor: je bent thuis aan het werk en je krijgt een telefoontje dat je kind of partner is aangereden en naar het ziekenhuis is gebracht. Hoe reageer jij? Mijn vermoeden is dat je alles uit je handen laat vallen en in volle vaart richting ziekenhuis vertrekt. Je zegt waarschijnlijk niet: ‘Daar heb ik nu geen tijd voor’.

Terwijl de hoeveelheid tijd die je hebt precies evenveel is.

Tijd of prioriteit

Het gaat niet om tijd, maar om prioriteit. In het eerste voorbeeld heb je geen zin. Dat is de eerlijke waarheid. Je wilt op dat moment geen tijd vrijmaken om een spelletje te spelen. En je wilt wel tijd vrijmaken om naar je dierbare in het ziekenhuis te gaan. Want dat laatste is belangrijk voor je.

Door tijd als reden op te voeren maak je jezelf slachtoffer van tijd. Los daarvan geef je in het eerste voorbeeld jouw kind de boodschap mee ‘jij bent niet belangrijk voor me’ en voelt het zich afgewezen. Als je eerlijk zegt ‘Ik wil nu eerst mijn werk afmaken en dan doe ik na het eten een spelletje met je’ dan ben je duidelijk en geef je een ander voorbeeld dan wanneer je je verschuilt achter tijd.

Maar ik zal jouw tijd niet verdoen en hier geen opvoedblog van maken.

Tijd is relatief

Einstein zei het al en als je er tijd aan wilt besteden, als het waardevol voor je is, google dan eens zijn relativiteitstheorie. Waarschijnlijk heb je genoeg voorbeelden uit jouw eigen praktijk om aan te tonen dat tijd relatief is.

Denk maar aan hoe langzaam de tijd lijkt te verstrijken als je in de wacht hangt bij een klantenservice. Die je op dat moment écht nodig hebt om verder te kunnen. Ik ben vast niet de enige bij wie direct talloze voorbeelden oppoppen. En ik zal ook nooit vergeten hoe ik ooit een -voor mij-  geestdodend baantje als inpakker had. Minuten leken wel uren te duren. Ik poets liever wc’s.

Daartegenover ken je vast ook het gevoel dat de tijd vliegt als je iets doet waar je in opgaat of van geniet.

Het gekke met tijd is dat we er over het algemeen te weinig of teveel van hebben. Tenminste, voor ons gevoel. Want we echt allemaal evenveel tijd. Precies genoeg tijd.

Schaarste

Het probleem van te weinig tijd is dat we schaarste als uitgangspunt nemen. In ons westerse denken kennen we vooral het lineaire tijdsdenken. We gaan er van uit dat gebeurtenissen elkaar opvolgen in de tijd en wat geweest is komt niet meer terug. Dat zorgt voor een gevoel van schaarste; we voelen een urgentie, bijvoorbeeld om op te schieten om iets ‘op tijd’ af te krijgen. Je voelt vast wel wat er dan ontstaat. Kun je me volgen in de uitspraak ‘tijd komt dus van binnenuit’?

Tijd creëren

Door tijd de schuld te geven vermijd je de confrontatie met waar het werkelijk om gaat.

Deze moet je misschien nog een keer lezen.

Door tijd de schuld te geven vermijd je de confrontatie met waar het werkelijk om gaat.

Stress, onrust en strijd; het zijn gevolgen van weerstand tegen het aanvaarden van jouw eigenaarschap. Oftewel: als je je bezig houdt met zaken die niet kloppen met wie jij bent en wat voor jou belangrijk is dan ontstaat er een sterker gevoel van tijdsdruk. Bezig zijn met wat anderen van je kunnen denken bijvoorbeeld. Of leven naar de verwachtingen van anderen. Meer stress, onrust en strijd zijn het gevolg.

Met het willen beheersen van jouw tijd bereik je niet waar je naar verlangt. Nog zo’n zin om op je in te laten werken. Als jij jouw aandacht (en dus jouw tijd) geeft aan wat voor jou waardevol is, aan wat jou dichter brengt bij waar je naar verlangt, dan geef je tijd. Dan creëer je dus tijd. Je geeft tijd aan wat voor jou belangrijk is en levert zo jouw unieke, waardevolle bijdrage aan de wereld.

Als je doet wat past bij wie je ten diepste bent dan ben je niet afhankelijk van tijd, dan creëer je tijd.

Hoe paradoxaal het ook klinkt; om tijd te creëren is het nodig om te vertragen. Voorbijzoevend in de hoogste versnelling kun je geen aandacht geven aan wat dichtbij is.

Het de tijd geven en uitstelgedrag

Processen hebben tijd nodig. Veel klanten die bij mij een traject starten schrikken van de doorlooptijd. Ze denken (of hopen) veel sneller te kunnen. Er bestaat geen quick-fix. Eigenaarschap nemen is ook het de tijd geven die nodig is. Vertraging helpt je om sneller te gaan. Maar het is een dun lijntje tussen het tijd geven en uitstelgedrag. Waak dus anderzijds ook voor de ‘tijd heelt alle wonden’-houding. Ook hier gaat het om eigenaarschap: als het de moeite waard is voor je, wacht dan niet af wat er gebeurt of een besluit voor jou genomen wordt. De vraag is: vind jij jezelf de moeite waard?

Neem dus de volledige verantwoordelijkheid over waar jij aandacht aan besteed. Ik hoor sommigen van jullie al roepen; maar ik weet juist niet wat ik wil. Geef dan aandacht aan het ontdekken wie je ten diepste bent, wat jou drijft en waar en hoe je jouw talent optimaal tot bloei kunt laten komen.

En ja, dat proces heeft tijd nodig.

Als je dus een issue hebt met tijd, vraag jezelf dan af:

Waar besteed ik op dit moment vooral tijd aan? Zijn dat zaken die er voor mij echt toe doen? Waar verlies ik daarmee tijd?

Waar in mijn leven neem ik niet volledig het eigenaarschap?

Ik ben benieuwd welke inzichten dit blog jou brengt. Wil je dat met me delen in een reactie?

Wil je graag eens sparren over hoe dit voor jou werkt, dan ben je van harte welkom voor een gratis sessie.