Home » Blog » zelfleiderschap » Kwetsbaarheid; kracht of zwaktebod?

Kwetsbaarheid; kracht of zwaktebod?

door | 13 nov, 2022 | zelfleiderschap

Laat ik beginnen met wat kwetsbaarheid niet is. Hiertoe onbedoeld geïnspireerd door iemand van wie ik toevallig een bericht voorbij zag komen op social media. Haar openingszin:

Waarom laat ik me dan toch nog zo kwetsen…

Wat volgde was een epistel over dat ze haar hele leven voor iedereen klaar heeft gestaan, de meest smerige klusjes heeft opgeknapt, doorging waar anderen stopten, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat in de weer was om goed te doen voor een ander en dat al heel haar hele leven lang. En, je raadt het al; nooit kreeg ze daar eens een bedankje voor terug. Nooit eens waardering. Nooit eens was er iemand voor haar zoals zij er altijd voor iedereen was.

Inmiddels heb ik wel geleerd op mijn handen te gaan zitten en me niet te laten verleiden tot een ‘coachreactie’. Want tja, als deze dame hier echt mee aan de slag wil, dan is het niet een kwestie van een paar zinnen onder het bericht typen om haar probleem op te lossen. De ervaring van de keren dat ik mezelf in de vingers sneed en toch een reactie schreef op een dergelijk bericht leert dat het leidt tot verzanden in een discussie over dat alle suggesties die iedereen goedbedoeld geeft voor haar toch echt niet werken. Want voor haar ligt het toch net effe anders. Voor haar ís het nu eenmaal….

Het lukte me dus om me in te houden. Uit nieuwsgierigheid scrolde ik natuurlijk wel even door de opmerkingen. Tot mijn verbazing en schrik bestonden deze alleen uit lofzang. Dat ze zo’n goed mens was, een held, een engel zelfs. Dat de wereld er zoveel beter uit zou zien als er meer mensen zouden zijn zoals zij. Dat iedereen die haar geen waardering of dankbaarheid gaf asociaal en ondankbaar was.

Kortom, ze werd bevestigd in haar slachtofferschap. Dat is heel even fijn voor haar ego, maar helpt haar niet om veerkrachtiger in het leven te staan. Laat staan om gelukkiger te worden.

In haar openingszin geeft deze dame zelf al aan wat de sleutel is: ze láát zich kwetsen. We hebben het dan over kwetsbaarheid in de betekenis van niet beschermd zijn tegen beschadiging. Als je aangevallen wordt door een wild dier ben je kwetsbaar. Niet in staat om jezelf te beschermen. En daar zit het verschil met bovengenoemd voorbeeld. Want deze dame kan leren zichzelf te beschermen tegen beschadiging. Niet door anderen aan te vallen, zoals ze nu enigszins impliciet doet. Wel door te stoppen met zich te láten kwetsen. Dus door te werken aan haar eigenwaarde.

 

Kwetsbaarheid als zwakte?

Zo beschouwd koppelen we kwetsbaarheid vaak aan zwakte. Weerloosheid.

Zelfhulpboeken, coaches en aanverwanten; ze overspoelen je met de boodschap om je kwetsbaar op te stellen. Want je kwetsbaar opstellen is krachtig.

Hoe zit dat dan? Is dat een oproep om je zwakte te tonen? Zoals ik nog geen twee maanden geleden in een blog schreef heb ik de afgelopen periode zowel zakelijk als privé veel te maken met mensen die geconfronteerd worden met ingrijpende gebeurtenissen. Gebeurtenissen waar je je niet tegen kunt weren. Gebeurtenissen die je raken en die pijn doen. Waardoor je dus kwetsbaar wordt.

 

Overal je tranen laten stromen

Eén van mijn klanten vertelde daarover in een sessie. Geloof me, de aard van de gebeurtenis zou niemand koud laten. Nu heeft iedereen een eigen manier om hiermee om te gaan. Voor de één werkt het om zich even helemaal terug te trekken, de ander heeft het juist nodig om afleiding te vinden in dagelijkse dingen, bijvoorbeeld in het werk. Dat laatste gold ook voor deze dame, laat ik haar Linda noemen. Linda vroeg zich vertwijfeld af of kwetsbaar opstellen dan betekende dat ze haar tranen dan maar bij Jan en Alleman moest laten stromen. Daar had ze namelijk helemaal geen zin in. Ze is nogal gevoelig van aard en haar tranen prikken over het algemeen snel achter haar ogen. Ze bewaart allesbehalve fijne herinneringen aan de momenten dat ze huilend aan het bureau van haar leidinggevende zat en zich meer en meer onbegrepen voelde…

En dat hoeft dus ook niet. Integendeel. Als je kwetsbaar opstellen zou betekenen dat je je altijd en overal laat meeslepen door je emoties dan groeit je weerloosheid. Dat weet Linda inmiddels als geen ander.

Je kwetsbaar opstellen gaat niet over bevestigd worden in je ellende. Van medelijden is nog nooit iemand beter geworden. Het gaat ook niet over sterk zijn en doen alsof je onaantastbaar bent. Hoeveel mensen hebben niet een muurtje om zich heen gebouwd, als het ware een masker opgezet, om maar niet te tonen dat ze geraakt kunnen worden? Of een masker waarachter ze hun werkelijke emoties stilletjes verbergen. Achter dat masker zit een mens van vlees en bloed. Een mens met een leven waarin fijne en pijnlijke gebeurtenissen plaatsvinden. Door een masker op te zetten maak je (het voor) jezelf haast onmenselijk; je leeft half verdoofd of bent juist voortdurend in gevecht om te laten zien hoe sterk je bent.

 

Wanneer is je kwetsbaar opstellen dan krachtig?

Je kwetsbaar opstellen zoals het in de zelfhulpboeken en door coaches bedoeld wordt gaat over de moed hebben om de werkelijkheid onder ogen te zien, hoe lelijk deze soms ook is. En jezelf in deze situaties niet anders voor te doen dan je bent, maar wel de verantwoordelijkheid te nemen. Dat betekent de moed hebben om je ware gezicht te laten zien. Het lef om uitdagingen aan te gaan zonder controle te hebben over de afloop. De bereidheid hebben om ergens aan te beginnen in de wetenschap dat het kan mislukken, of dat een ander er iets van kan vinden. De wetenschap zelfs dát je een keer gaat vallen en dát anderen iets gaan vinden. En het dan toch aangaan. In het vertrouwen dat je de veerkracht hebt om door te gaan áls het moeilijk is. Of pijnlijk. Je kwetsbaar kunnen opstellen is een voorwaarde om ten volle te kunnen leven.

En Linda? Vroeger zou ze niks hebben gezegd, het was immers een privé aangelegenheid. Of hooguit zou ze haar leidinggevende hebben gebeld om te vertellen wat er speelde in de stille hoop om te horen: ‘blijf maar thuis als je het zo moeilijk hebt’. Waarmee ze de verantwoordelijkheid uit handen zou geven. Nu besloot ze contact op te nemen met haar leidinggevende, te vertellen wat er aan de hand was en dat ze behoefte had om aan het werk te gaan, maar zich bewust was van het feit dat ze niet haar normale productiviteit zou kunnen leveren. Ze gaf aan het fijn te vinden om vooral even aan de slag te zijn met taken waarbij ze geen direct klantcontact had en de mogelijkheid wilde hebben om een wandelingetje te gaan maken of een vriendin te bellen als ze het zwaar had. Verder benoemde ze in welke mate ze het met collega’s wilde delen en gaf ze aan graag de ruimte te willen hebben om het aan te geven als ze even geen behoefte had aan een gesprek.

En zo geschiedde. Haar leidinggevende reageerde erg positief; ze had Linda zelden zo krachtig meegemaakt. Linda zelf gaf na de eerste week aan veel productiever te zijn geweest dan ze vooraf had ingeschat.

Wat ze dus deed was delen dat ze iets ingrijpends had meegemaakt dat haar diep had geraakt. Waarmee ze liet zien een mens van vlees en bloed te zijn. Vervolgens nam ze de verantwoordelijkheid om hiermee te dealen op een manier die voor haar werkte. Natuurlijk had ze haar moeilijke momenten, maar ze ging het aan en toonde zo de kracht van kwetsbaarheid. Door gehoor te geven aan haar behoeften, dus beter te luisteren naar zichzelf, groeide bovendien haar eigenwaarde.

 

Je hebt medereizigers nodig

Kwetsbaarheid is een universeel menselijk thema. We hebben er allemaal mee te maken. En in meer of minder mate herkennen we ook de mechanismen die we zijn gaan inzetten om die kwetsbaarheid niet te tonen. Met als gevolg dat velen heel hard werken om sterk te zijn en anderen juist verzuipen in hun weerloosheid. Twee kanten van dezelfde medaille. Er is dus ook geen vast recept om hiermee om te gaan; we moeten hier onze eigen weg in vinden. Het is dus een reis van jezelf, maar tegelijkertijd kan niemand deze in zijn eentje succesvol afleggen.

Aldus Brené Brown, in haar boek ‘Sterker dan ooit, de wijsheid van vallen en opstaan’. Ik sluit dit blog af met een citaat uit dit boek:

‘De meesten van ons moeten hun eigen weg zien te ontdekken door universele ervaringen die anderen gedeeld hebben te onderzoeken en tegelijkertijd een eenzaamheid te doorstaan die ons het gevoel geeft dat we de enige zijn (…). En het wordt allemaal nog ingewikkelder doordat we niet alleen niet de veiligheid van een veelbereisd pad of van een constante metgezel hebben, maar ook moeten leren korte momenten op medereizigers te vertrouwen voor bescherming en steun en de bereidheid om een klein stukje met ons op te lopen. Als je bang bent om alleen te zijn kan omgaan met de eenzaamheid die bij dit proces hoort ontmoedigend zijn. En als je jezelf afschermt voor de wereld om in eenzaamheid je wonden te likken, wordt het vereiste van verbinding – om hulp vragen en hulp ontvangen – de uitdaging.’

Herken jij jezelf in deze uitdaging? En voel je ook het verlangen om ten volle te leven? Laat mij dan je medereiziger zijn. In de koets, ook wel coach genoemd…
Ontdekken wat ik voor je kan betekenen? Maak een afspraak voor een vrijblijvende inzicht sessie. Daarna bepaal je zelf of je instapt (in mijn koets).

Carina

Coach voor professionals die in vrijheid willen kiezen voor wat ze écht willen, zodat ze kunnen excelleren. In leven en werk.

Gerelateerde artikelen

De reis en de bestemming

De reis en de bestemming

De weg naar geluk of bezieling is geen non-stop ticket naar de bestemming. Het is een proces van zelfonderzoek, vergelijkbaar met een ontdekkingsreis. Een ontdekkingsreis naar wie je ten diepste bent. En reis waarop het soms mee en soms tegenzit. Waar hobbels te nemen zijn en successen te vieren. Lees hier over deze reis en ontdek of jij wilt boeken.

lees verder
7 Denkfouten waardoor jouw droomleven nooit werkelijkheid wordt

7 Denkfouten waardoor jouw droomleven nooit werkelijkheid wordt

Je droomt van iets anders, iets groters. Je wilt meer waarde toevoegen, meer uit jezelf halen, van betekenis zijn, impact maken. Je neemt je steeds voor er werk van te maken. Ongemerkt gaan er maanden voorbij. Jaren zelfs. Je doet je ding, maar je droomleven is het niet. Je weet het, straks is het te laat. En toch komt het er niet van. Lees hier welke denkfouten jij maakt waardoor het niet lukt. En wat je kunt doen om jouw droomleven wel te realiseren.

lees verder
Perfectionisme is niet professioneel

Perfectionisme is niet professioneel

Er is niks mis met de dingen goed willen doen. Wel met doorslaan in perfectionisme. De lat onhaalbaar hoog leggen is niet gezond. Niet voor jezelf en niet voor je omgeving. Perfectionisme is niet professioneel. Het maakt meer kapot dan je lief is. Wil jij de dingen graag allemaal perfect doen? Ben je bang om te falen? Lees in dit artikel hoe je professioneel kunt omgaan met perfectionisme.

lees verder

0 Reacties

Verzend een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Heb jij het gratis e-book al?

Met de tips uit dit e-book kun je direct aan de slag. 

Zet nu de eerste stap om je hart te volgen!

Je hebt je met succes ingeschreven!

Tweet
Share
Share
Pin