Slim als een ezel

Ezelsoren op de kleuterschool

Doodsbang om iets doms te doen. Dat was ik als vierjarige op de kleuterschool. Want kinderen die iets doms hadden gedaan kregen ezelsoren van vouwblaadjes op en werden op het bankje voor in de klas te kijk gezet. Hoewel ik ergens las dat we voor deze gewoonte eeuwen terug moeten in ons onderwijssysteem gebeurde het in het dorp waar ik opgroeide echt nog in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Als afschrikmiddel. Was je zo dom als een ezel, dan werd je gestraft. Met als gevolg dat ik mezelf jarenlang strafte met dezelfde angst als die ik als vierjarige voelde, telkens als ik ook maar vreesde iets doms te doen.

Koppig

De angst zorgde er voor dat ik het wel uit mijn hoofd liet om risico’s te nemen. Ik was niet de grootste waaghals -en nog niet- en werd door mijn weigering nogal eens als eigenwijs of koppig beschouwd. Je voelt ‘m al: koppig als een ezel.
Zijn deze associaties over ezels eigenlijk wel terecht? Een ezel wordt koppig genoemd omdat hij niet altijd doet wat de mens graag wil dat hij doet. Of zelfs stokstijf blijft staan en niet meer voor- of achteruit te krijgen is. De conclusie ‘koppig’ doet een ezel ernstig te kort. Een ezel blijft staan bij potentieel gevaar. Hij is dan zo slim om de situatie in te schatten en zelf te oordelen welke volgende stap veilig is. Tja, en als er dan iemand aan je loopt te duwen of te trekken…

In een richting geduwd worden

Herken je dat gevoel? Dat je gepusht wordt in een bepaalde richting omdat iemand wil, of van je verwacht, dat je die kant op gaat. Iemand die voor jou bepaalt wat goed voor je is? Die wel weet wat goed voor jou is? Iemand je dwingend advies geeft of zo duidelijk laat merken dat je heel erg dom bent als je een andere weg kiest. Ik ken het wel. Direct weer die angst; als je iets onnozels doet word je gestraft. Angst die eigenlijk oude pijn is, maar op dat moment zo reëel voelt dat ik me vaak heb laten overtuigen. En in de situaties waarin ik niet om het gevoel heen kon dat ik mijn eigen weg moest kiezen -stoppen met die studie, die relatie verbreken- was er dan altijd nog de vrees voor wat een ander er van zou vinden. En daarna schuldgevoel.

Tips van een ezel

De ezel die een situatie niet overziet of als onveilig beschouwt doet wat goed voor hem is: blijven staan en inschatten welke weg de juiste is. In het hier en nu. Hij is niet bezig met mogelijke scenario’s of verwachtingen die een ander zou kunnen hebben. Sterker nog, een ezel heeft geen enkel oordeel. Niet over zichzelf en niet over de ander. Stond de baas eerst aan het dier te trekken en hanteert hij vervolgens een aanpak waarbij de ezel zich wel veilig voelt dan draagt de ezel het de baas niet na. Gaat de baas echter over de schreef door bijvoorbeeld te slaan dan blijkt de ezel over een goed geheugen te beschikken. Een ezel stoot zich namelijk geen twee keer aan dezelfde steen. Ezels die met de voorpoot tegen een steen stoten, zullen dit zeker niet met de achterpoot doen. Dit gezegde pleit de ezel vrij van domheid. Hij doet juist wat goed voor hem is.

Distels

Een tikkie eigenwijs is een ezel wel. Dit komt tot uiting in de iets minder bekende uitdrukking ‘Geef een ezel haver en hij loopt naar de distels’, die zoveel betekent als: ieder heeft zijn eigen smaak. En een ezel gaat voor zijn eigen smaak. Hij kiest zijn eigen weg. Vrij van oordelen of verwachtingen.
Daar kunnen wij nog veel van leren.
Ik ben blij dat de achterhaalde tuchtmaatregelen van destijds verdwenen zijn uit ons schoolsysteem, maar gelukkig kan ik nu anders naar ezels kijken.

Ben jij zo slim als een ezel?

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.