En toen was ik opeens aan de andere kant. Gestart met de tweede helft. Afgelopen zondag blies ik 50 kaarsjes uit. En hoewel maandag het leven weer gewoon verder ging voelt het toch als een moment om even bij stil te staan.
Een halve eeuw op deze planeet. Onwillekeurig blik ik terug. Elk berichtje, elke kaart, elke felicitatie brengt me terug naar een ervaring die ik met de afzender deel. Soms betekent dat terug tot aan mijn kindertijd. Even de aandacht naar iemand met wie ik ooit iets deelde. Iemand die ooit een rol speelde in mijn leven. Of nog steeds doet. Elk van deze mensen heeft dus bijgedragen aan wie ik nu ben. Waar ik nu sta is een optelsom van alles wat ik al meebracht in dit leven en alle ervaringen die ik heb opgedaan. Iedereen is daar dus belangrijk in, zonder hen was is niet geweest waar ik nu ben.
Zoals Stephen Hawking het zegt: ‘het verleden vertelt ons wie we zijn. Zonder dat verliezen we onze identiteit.
Dat wil overigens niet zeggen dat het lot voor de toekomst bezegeld is. Het verhaal van het verleden hoeft niet het verhaal van de toekomst te zijn. Kom ik zo op terug.
Trots
Zonder sentimenteel of slijmerig te willen doen; ik ben een dankbaar en gelukkig mens. Dat gevoel van dankbaarheid en geluk groeit vooral de laatste jaren. De jaren waarin ik ervoor kies om het op mijn manier te doen. Om te doen waar ik blij van wordt en van ‘aan’ ga. Ik heb geleerd dat mijn eigen manier de enige manier is om te bereiken wat ik wil bereiken.
Trots ben ik ook (al vind ik het nog best een dingetje om dat hardop uit te spreken). Trots op dát ik voor mijn eigen weg heb gekozen. Trots op wat ik bereikt en neergezet heb.
En de bijvangst is ook nog eens enorm: meer liefde en verbinding. Met de belangrijkste mensen om mij heen; mijn liefde Philip en onze kinderen. Familie. Dierbare vrienden. Klanten en andere ‘passanten’. En vooral: met mezelf.
Ik doe waar ik blij van word, ben wie ik wil zijn, mét wie ik wil zijn, waar ik wil zijn en onderweg naar waar ik wil komen.
Dat is wel eens anders geweest
Dankbaar en gelukkig was ik zeker niet altijd.
Terugblikkend komen onherroepelijk ook mindere tijden en ervaringen boven. Het voert me terug naar periodes waarin ik niet lekker in mijn vel zat, mezelf vasthield in een verhaal waar ik me op dat moment geen goede afloop bij kon voorstellen. Ik zou niet willen dat het anders was gegaan. Door momenten van pijn, verdriet en verwarring te doorleven heb ik innerlijke rust en vrijheid gevonden. De moed om mijn hart te volgen had ik nooit gevonden als ik in de verhalen van die periodes was blijven hangen. Verhalen zoals; ik doe het toch nooit goed genoeg, dat is niet voor mij weggelegd, daar ben ik niet het type voor.
Ga niet in de wachtkamer zitten
Is het dan een kwestie van wachten tot het komt ‘met de jaren’? Zo werkt het niet. Als je andere keuzes wilt maken dan moet je bereid zijn je oude verhaal los te laten. Daar zie ik het vaak misgaan: mensen geven aan iets anders te willen in hun leven en daar proberen ze invulling aan te geven door te zoeken naar…. wat ze al kennen. Het nieuwe, het andere lonkt, maar het is onbekend en dus spannend. Door in onze ervaringen te zoeken naar houvast komen we uit bij het bekende. We proberen dus grip te krijgen op nieuwe en onbekende ervaringen door er oude ervaringen op te plakken. Dat leidt tot veilige acties en dus ook tot bekende ervaringen. Als je gaat zitten wachten op een verandering zonder zelf iets te veranderen in je gedachten, je houding of je acties, dan kom je bedrogen uit. Edith Eva Eger zegt hierover: wachten tot het verandert is als in de wachtkamer van je eigen leven gaan zitten. Je wilt toch niet achtervolgd worden door het ‘had ik maar-gevoel’? Jij schrijft jouw eigen levensverhaal.
Keuzes en consequenties
Dat vraagt om keuzes maken. Keuzes die altijd consequenties hebben. Veronique Prins leerde mij: zolang je iets wilt zonder je bewust te zijn van de consequenties, en je die consequenties niet bewust meeneemt in je besluit, dan kies je niet echt. Doordenkertje.
Ze geeft er ook een heel praktische oefening bij. Schrijf op wat je wilt. Dat kan één ding zijn, maar ook een lijstje met verschillende verlangens / wensen.
Schrijf dan ook per wens op welke consequenties dat heeft. Wil je het nog steeds?
Tweede helft
Ook voor mijn tweede helft staat er nog genoeg op mijn wensenlijstje. Wat me te wachten staat kan ik niet voorzien. Wel kan ik kiezen met welke houding ik in het leven sta. Mijn keuze is verder te gaan op het ingeslagen pad. Mijn pad. Dat pad vervolg ik met een open, nieuwsgierige houding naar nieuwe ervaringen, nieuwe ontmoetingen en nieuwe inzichten. Ik vervolg mijn missie om zoveel mogelijk mensen te inspireren om ook in vrijheid te kiezen voor hun eigen weg, zodat zij ook die dankbaarheid en dat geluk ervaren.
Raakt dit iets bij jou? Bedenk dan dat je geen mijlpaal hoeft te bereiken om bewuste keuzes te maken. Je kunt er ook één in de grond slaan. Vandaag is de eerste dag van de rest van je leven. Voor welk pad kies jij?
Wil je hier eens vrijblijvend over sparren? Dan ben je van harte welkom voor een gratis sessie.
Klik hier om een afspraak te maken.
0 reacties