Er is deze dagen geen blog dat niet begint met “de vakantie zit er weer op”. Gevolgd door vakantieavonturen die een geweldige metafoor blijken voor het dagelijks leven. En de inzichten en nieuwe plannen die daaruit volgen.
Mijn blog na de vakantie zou anders zijn. Ik had het onderwerp al bepaald. Maar nu is het toch een ander verhaal. Met parallellen met die andere blogs. En toch weer anders.
De volgers van mijn Inspiratiemail lazen vorige maand de aankondiging van de ideeën die ik na mijn vakantie zou lanceren. Twee dagen na het versturen van die mail kreeg ik van mijn coach behoorlijk op mijn kop. Samengevat: Je maakt er een zootje van. Je draait er maar omheen en trekt steeds je keutel weer in. “Wat ben je toch aan het trutten. Stop met concessies doen en focus op waar je ècht blij van wordt”. Ik sputterde nog wat ja-maars, terwijl alles in mij riep dat ze gelijk had.
Met heel schone, want gewassen, oren ging ik naar huis. En ook volledig van slag.
Eerst maar eens op vakantie.
Vakantie betekent voor mij tijd met mijn gezin en ‘even niks’. Ook niet vooraf geprogrammeerde Facebookposts of blogs (Ik ‘voel’ bij dergelijke blogs van anderen meestal dat ze niet in het moment geschreven zijn. De ziel ontbreekt. Voel je?) Leven met de dag. Met als meest dringende vraagstukken wat eten we vandaag, waar vinden we verkoeling (dit jaar een hot item) en wat wordt onze volgende bestemming? Dat laatste vormt telkens weer een grote uitdaging; een plek vinden waar we het allemaal naar onze zin hebben. Meer dan eens wijken we af van wat we vooraf bedacht hadden.
Dit jaar stonden Zweden en Denemarken op het lijstje. Het werd Tsjechië, Duitsland en Frankrijk… We belandden tijdens deze omzwervingen op een camping waar alles prima was. Uiterst vriendelijke en enthousiaste eigenaren die meedachten, goede voorzieningen, een mooie omgeving. En toch…Ik voelde me er niet thuis. Mijn hoofd ging direct hard aan de slag: ‘Het is hier toch prima, wat zeur ik nou, ik houd het hier toch best een paar dagen uit, de mensen zijn aardig, waarom doe ik nou zo moeilijk, de kinderen vermaken zich hier (toch? Weet ik dat eigenlijk wel zeker?), dit is voor zo veel mensen de ultieme plek, laat ik me maar aanpassen en niet weer roet in het eten gooien, het ìs toch prima zo?’
Daar was mijn metafoor. Plotseling besefte ik dat wat er gebeurde precies hetzelfde was als het kansloze gesputter bij mijn coach. ‘Ja, maar: ik heb toch ontzettend leuke klanten en mooie trajecten, het gaat best goed zo, er zit een stijgende lijn in, ik mag niet klagen, ik heb toch de keuze gemaakt, de stap gezet. Het is al zo veel beter dan hoe het was, ik heb zoveel ideeën en ik vind het ècht allemaal leuk om te doen. En ik weet dat ik kwaliteit lever. Ik kan die jarenlange ervaring toch niet zomaar opzij zetten?’
Als ik zo doorga weet ik dat het prima is. En waarschijnlijk voortkabbelt. Prima blijft. Maar niet briljant wordt! En ik neem geen genoegen met prima. Ik wil dat het briljant is. Het leven is te kort om er niet uit te halen wat er in zit.
Er was geen escape meer mogelijk. Hier moest ik iets mee. We pakten ons boeltje en begonnen aan een lange reis naar onze volgende bestemming. Wetend dat mensen ons voor gek zouden verklaren dat we zo’n rare kronkel maakten. Maar wel met het gevoel dat het klopte.
Eenmaal thuis van een fijne vakantie luisterde ik de opname van de sessie met mijn coach nog eens af. En ik wist wat me te doen stond. De boel gaat op z’n kop.
De komende tijd zie je veranderingen in mijn aanbod, in de website, zelfs in de naam van mijn bedrijf. Ik focus op waar ik met meest blij van wordt. Ik kies.
Kiezen betekent ook altijd verliezen. Of op zijn minst loslaten. Loslaten wat me altijd houvast gaf. Dingen niet meer doen waarvan ik weet dat ik het goed kan en dat ik er waardering voor krijg. Loslaten.
In het diepe springen, risico’s nemen zonder te weten hoe het loopt. De angst die dit met zich mee brengt in de ogen kijken. Afrekenen met mijn ‘gedoe’. Want de weg die ik ooit insloeg is niet meer de weg van mijn verlangen nu.
En jij? Ben jij waar je wilt zijn? Is prima voor jou prima? Dan vind ik dat ook prima.Zo nee, wat wil je dan ècht?
Wat doe je ermee? Pak je nu echt door? Ga je voor het leven waar je naar verlangt? Doen wat echt bij je past? Geen concessies meer? Afrekenen met je ‘gedoe’?
Ik ben benieuwd naar jouw verhaal.
En als je (nog) niet weet hoe, of waar te beginnen; Ik help je. In een gratis sessie ben ik je sparringpartner en geef ik je waardevolle tips waar je direct mee aan de slag kunt.
0 reacties