Wat we leren van een potje jeugdvoetbal

Een paar weken geleden nam mijn 11-jarige zoon met zijn team deel aan een internationaal jeugdtoernooi waaraan de jeugdteams deelnamen van 13 profclubs en 3 amateurclubs. Voor de liefhebbers wat namen van de profclubs: RSC Anderlecht, Ajax, Manchester City, FC Utrecht, Slavia Praag, AZ Alkmaar en, omdat het zo lekker bekt en we daar niet te missen een toekomstige sterspeelster van het internationale vrouwenvoetbal aan het werk zagen, FC Nordsjaelland uit Denemarken. Het was een enerverend weekend, met wijze lessen. Voor de deelnemende kids, en, als jij jouw droom nog niet leeft, ook voor jou.

 

Held op sokken

Voor mijn zoon kwam de eerste les al snel. En hard.
Vrijdagavond. Ik zit thuis klaar op de bank om de eerste wedstrijd van zoonlief semi-live via WhatsApp te volgen. Vlak voor aanvang van die match een appje: hij is zijn voetbalschoenen vergeten. Huh? Die heb ik hem toch zien meenemen? Onderweg hebben ze een teamgenootje opgepikt en daar had hij zijn tas mee naar binnen genomen om zich alvast om te kleden. Schoenen uit de tas gehaald en daar laten staan.
Nu is onze zoon het type dat zichzelf meer dan voldoende straft in een dergelijke situatie. Daar hoeven wij geen schepje bovenop te doen. Hij heeft zijn lesje geleerd. Aandacht en focus! En hoewel hij dit woord niet zelf zal opperen: persoonlijk leiderschap.

 

Bloedstollend

Gelukkig heeft hij zich de volgende dag herpakt en begint hij met nieuwe spirit aan de tweede toernooidag. Deze dag was ik er ook live bij. Ik heb niks met voetbal. Maar o, wat kan er toch met een mens gebeuren… Zo speelt het team van mijn zoon een bloedstollende wedstrijd tegen FC Utrecht. Een wedstrijd waarin ze meer kansen hebben dan de tegenstander. Van de zenuwen eindigen die kansen allemaal op de lat, in de handen van de keeper of net naast het doel. De spanning op het veld is voelbaar. Nu ben ik van nature erg rustig, maar ik hoor mezelf staan schreeuwen langs de lijn. Mijn hartslag is met 123 waarschijnlijk hoger dan die van de kids die de benen onder hun lijf uit lopen.

Ondanks al die emoties zie ik iets waardevols. De kinderen voelen al snel aan dat er een kans is dat ze als amateurclub kunnen winnen van de profs. Dat haalt het beste in hen boven. Ze worden uitgedaagd en geven alles. Uiteindelijk verliezen ze met 1-0, maar wat mij betreft is dit de mooiste wedstrijd die ik van dit team gezien heb.

 

Uit evenwicht

Hoe komt het dat dit team in de eigen competitie wel verliest van een technisch veel minder sterk, maar fysiek veel lomper team? Het antwoord vinden we door het observeren van de profs. Hoe doen zij het? Al snel valt me op dat de spelers van de profclubs zich niet uit evenwicht laten brengen. Bij een akkefietje op het randje zien we ‘onze’ spelers zich direct tot de scheidsrechter wenden. Waarmee ze direct uit hun spel zijn. Als de scheidsrechter niet reageert of in het voordeel van de ander fluit zorgt een gevoel van onrecht voor een disbalans in ‘ons’ team. Van hun stuk gebracht, uit hun kracht, en daar profiteert de tegenstander van. De profspelertjes zijn merkbaar getraind op: doorgaan, analyseren doen we na de wedstrijd!

 

Rood

Er volgt nog een keiharde les. Een gevoel van onrecht na fluiten van de scheids in combinatie met frustratie wegens gemiste kansen wordt door onze zoon (jawel) geuit in de vorm van een iets te gevatte en daardoor beledigende opmerking -onder andere omstandigheden zou het komisch zijn-aan het adres van de scheidsrechter. Gevolg: rode kaart. Bam. Dat zijn veel lessen ineens. Iets over de regels van het spel kennen, tegenslag incasseren, reageren vanuit kracht in plaats van emotie, uit de strijd blijven, je team in de steek laten…
Wat een toernooi. Wat een weekend.

 

Tips

Ons team eindigt op de 15e plek. Meedoen was in dit geval echt belangrijker dan winnen. En wat was dat meedoen waardevol! Gelukkig kijkt zoonlief er ook zo op terug.
Je hebt voor jezelf mogelijk al wat lessen gefilterd uit dit verhaal. Ik zet voor nog wat tips voor je op een rijtje:

 

• Laat je niet uit evenwicht brengen door anderen. Jij voelt wat jouw droom is, laat je hierin door een ander niet weerhouden. Deze ander voelt niet wat jij voelt en reageert vanuit zijn eigen wereldbeeld. Vertrouw op jezelf.

• Fouten maken mag. Sterker nog, als er nooit iets misgaat word je niet uitgedaagd. Stretch is nodig om te groeien. Groeipijn hoort erbij. Heb compassie met jezelf en leer van wat er mis gaat.

• Je dromen komen niet uit terwijl je slaapt. Het vraagt commitment, toewijding en discipline. Hopen dat op een dag je wensen in vervulling gaan is zeg maar niet voldoende. Helaas.

• Omring je met mensen die je inspireren, mensen die een stap verder zijn. Niet tien stappen verder, dat heeft geen zin. Dat is net zoiets als het voetbalteam met 11-jarigen laten spelen tegen de volwassen landskampioen. Volledig ingemaakt worden werkt erg demotiverend. Groot dromen mag. Je uitvoering vergelijken met de groten der aarde werkt in de meeste gevallen verlammend. Neem een leraar. Dat werkt wel. Alleen, als je nog nooit een aardappel hebt gekookt hoeft dat niet Jamie Oliver te zijn.

• Zorg voor gelijkgestemden om je heen. Start een mastermindgroep met mensen die een vergelijkbare droom hebben, een vergelijkbaar proces doorlopen. Mensen die jou snappen. Mensen in wie jij je herkent. En waar je toch van een afstand naar kunt kijken. Hun verhaal is niet jouw verhaal, maar je haalt er zoveel uit. Voor een ander zie je het ook eerder. Kun je nagaan hoe je elkaar kunt inspireren. Als een team. Samen sterk.

• Neem de regie over je leven en verantwoordelijkheid voor je acties. En daarmee voor je eigen welbevinden. Omstandigheden zijn nooit optimaal en niet iedereen om je heen staat applaudisserend aan de kant. Vraag je af wat jij kunt doen. En doe dat.

• Accepteer hulp. Op vrijdagavond in het toernooi werden alle zeilen bijgezet om een paar vervangende schoenen te vinden. Het aanvaarden hiervan is ook een kunst.

Kun jij wel wat hulp gebruiken in het realiseren van je droom? In een gratis sessie ben ik je sparringpartner en geef ik je tips waarmee je direct aan de slag kunt.