Soms weet ik het zelf ook even niet (en wat ik dan doe)

Misschien volgde ik daarom wel de opleiding tot ‘beroepskeuzeadviseur’ (We praten over 30 jaar geleden hè, toen heette dat nog echt zo). Om te ontdekken wat ik zélf nou eigenlijk wilde. Ik zeg bewust niet ‘wilde worden’, want ik werd dus beroepskeuzeadviseur. Maar met het kiezen van een beroep was de kous niet af. Iets willen worden is niet hetzelfde als weten wat je wilt. Zowel als deskundige als uit ervaring kan ik wel zeggen: het kiezen van een beroep, functie of richting is pas het begin. Want wat dan? Waar kun je je ei kwijt? Waar word je blij van? In welke omgeving wil je werken? Bij wat voor soort organisatie of bedrijf? Onder welke voorwaarden? Waar wil je vooral een bijdrage aan leveren? En welke werkzaamheden passen daarbij?

Wat ik in al die jaren vooral leerde: de vraag ‘wat wil ik nou eigenlijk?’ is ook weer een heel andere vraag dan ‘waar kies ik voor?’ Een keuze is niet voor altijd. Soms maar voor heel even. Om je weg te vervolgen. Om überhaupt in beweging te komen. Het proces van kiezen voor wat je écht wilt stopt nooit. Het raakt ook alle vlakken van het leven. Keuzes die je maakt ten aanzien van je loopbaan hebben invloed op je privéleven. En andersom. Het zijn levensvragen. En daarop is geen pasklaar antwoord.

Wat mijn eigen beroepskeuze betreft ben ik behoorlijk standvastig gebleken. Beroepskeuzeadviseur, consulent aanbodversterking, loopbaanadviseur, trainer, outplacementbegeleider, werkcoach, loopbaancoach, senior coach; allerlei namen hebben er al op mijn visitekaartjes gestaan. Maar de rode draad bleef hetzelfde; mensen helpen om zelf antwoorden te vinden op hun loopbaan- en levensvragen.

Volgende maand vier ik dat ik dat vijf jaar als 100% zelfstandig ondernemer doe. Van die keuze heb ik nog geen seconde spijt gehad. Ik kan mijn ei kwijt. Word ontzettend blij van het werken met mijn klanten, vooral als ik zie hoe ze (weer) perspectief gaan zien en krachtige keuzes maken. Of dat nu gaat om het innemen van hun (professionele) plek of het roer volledig omgooien, dat maakt niet uit. Zien dat mensen hun hart volgen en doen wat klopt voor hen, daar doe ik het voor. En dat blijf ik ook doen. Geen twijfel mogelijk. Door de jaren heen wordt het alleen maar mooier.

 

Wat nu?

Toch weet ik het soms ook even niet. Dan bekruipt me de vraag: ‘Wat nu?’ ‘Hoe nu verder?’ In mijn geval is dat beslist geen voorbode van een totale ommezwaai. Wees gerust. Ik overweeg niet om te stoppen of weer in loondienst te gaan. Het is meer de vraag hoe ik nóg beter een bijdrage kan leveren in de ontwikkeling van mensen, op een manier die mij inspireert, uitdaagt en het beste in mij bovenhaalt? Het gaat dus niet over het bepalen van een koers, want die is helder. Het is meer een verdiepingsslag. Een soort 4.0. En ook bij een verdiepingsslag horen twijfels, overwegingen en keuzes. En daar ben ik dus nu. Misschien wel net als jij.

 

Groepstraject

Ga ik nou dat groepstraject aanbieden? Ik geniet zo van de uitwisseling en de meerwaarde van het live werken met een groep in de masterclasses. Ik weet zeker dat veel van mijn klanten nóg meer uit een traject halen als we een heel traject in groepsverband doen. In het verleden heb ik prachtige groepstrajecten verzorgd; deelnemers praten er jaren later nog over. Ik ben er erg goed in en ik vind het ontzettend gaaf om te doen. Maar dan wel echt live, persoonlijk in een groep. Niks online. Dat heb ik in de coronatijd nog wel overwogen, maar het laatste dat ik zou willen is mijn klanten ‘door een programma laten gaan’ waar na drie weken al de klad in komt. Er gaat niets boven de energie in één ruimte bundelen, persoonlijke aandacht en uitwisseling.

 

Opstellingen

Of richt ik me meer op het opstellingenwerk? Het is vast geen toeval dat er bij zoveel van mijn klanten dynamieken uit het familiesysteem van invloed blijken te zijn op hun dagelijkse doen en laten. En ik kén de kracht van opstellingen. Zo bijzonder om te zien hoe zonder veel woorden in een opstelling de (onderliggende) thema’s zich aandienen en hoe een opstelling mensen helpt om knopen te ontwarren zodat zij licht en bevrijd de issues in hun dagelijks leven aangaan. Zal ik dat, los van een 1-op-1 opstelling die ik wel eens doe, ook in een andere vorm gaan faciliteren?

Of nog een andere: er komen de laatste tijd veel mensen bij mij uit een specifieke leeftijdscategorie; moet ik daar dan de focus op leggen?

 

Ratio

En, net als bij jou, neemt mijn ratio het soms over. De ratio die dan zegt: ‘je moet in elk geval niet als een kip zonder kop zomaar van alles gaan doen’. En die ratio heeft nog gelijk ook hè. Laten we die vooral niet uitschakelen. Maar ook niet de zaak gaan overnemen. Want de ratio laat zich al snel van de kritische kant horen: ‘Maar wat nou als je zo’n groep niet vol krijgt?’ ‘Ik ben dan wel goed in zo’n training, maar ik ben niet iemand die hard van de toren blaast en sprookjesachtige resultaten belooft’, ‘Wie zit daar nou op te wachten?’, of ‘Je moet wel een keuze maken voor een ideale klant / doelgroep, anders weet straks niemand meer waar je voor staat’. Dan volgt de ene negatieve gedachte de andere op. Voor ik het weet heb ik mezelf helemaal klem gedacht. Tel daar de actuele grotere thema’s bij op (inflatie, gasprijzen, oorlog, personeelstekorten en alles wat daarmee samenhangt) en voor ik het weet zit ik diep in de frustratie.

Had ik echt wel even last van. Vooral toen ik via de lokale media mijn gratis loopbaanspreekuur onder de aandacht wilde brengen en ik als reactie kreeg dat dit commercieel was en ik dus dure advertentieruimte kon kopen. Wat me vooral raakte was dat mijn intentie niet werd gevoeld. Ik bied een gratis loopbaanspreekuur aan voor mensen die mij particulier niet kunnen betalen. Omdat ik hen kan helpen om weer perspectief te zien, omdat ik ze de weg kan wijzen naar instanties en subsidiemogelijkheden waar ze geen weet van hebben. Daar bied ik gratis mijn tijd en expertise voor aan. Het is mijn vrijwilligerswerk. Nou ja, je voelt de frustratie.

Niet constructief. Niet echt helpend. Niet voor mij en dus ook niet voor mijn klanten. Gaan we dus ook niet doen.

 

Waarom ik dit met je deel

Ik deel deze zielenroerselen met je om verschillende redenen. A. Om je te laten zien dat het bij het leven hoort om het af en toe niet te weten (en dat ik dus ook maar een mens ben). En B. om je te inspireren om in actie te komen als je dit herkent, want anders zou het wel eens van kwaad tot erger kunnen worden. En dat is niet nodig!

 

Je mag het even niet weten

De grootste bottleneck als je het even niet weet is wel het idee dat je het wel zou móéten weten. Door jezelf op te leggen dat je er zo snel mogelijk uit moet zijn wordt het probleem alleen maar groter. Je had al die twijfels en overwegingen al, en dan ga je ook nog eens het gevecht met jezelf aan omdat je van jezelf die twijfels niet mag hebben. Killing. Het blokkeert alle ontwikkeling. Sta jezelf dus toe om het niet te weten, leer het niet-weten te verduren. Het hoort erbij. Het is zelfs een voorwaarde voor groei. Het geeft ruimte voor andere perspectieven. Ruimte voor het vinden van échte antwoorden. Echte antwoorden zijn niet altijd de gemakkelijke antwoorden.

Oké zijn met het even niet weten is overigens iets anders dan niks doen. Wat kun je doen?

 

Schrijven

Dat doe ik dus door middel van dit blog. Ja, ik schrijf ze dus ook voor mezelf. Het zou trouwens niet goed zijn als ik datgene wat ik doe niet ook een beetje voor mezelf doe. En dat geldt ook voor jou. Ik hoop dat jij datgene wat je doet ook minstens een beetje voor jezelf doet. Als deze zin iets bij je oproept mag je er even over nadenken… Maar goed, schrijven dus. Overwegingen toevertrouwen aan het papier werkt verhelderend. Als je niet zo’n schrijver bent; begin maar eens met flarden, steekwoorden kan ook. Ben je meer een beelddenker? Werken met symbolen heeft hetzelfde effect. Dus schrijf, teken, krabbel, maak een moodboard. De vorm doet er niet toe, je hersenspinsels uiten wel. Dan is het alvast uit je hoofd en kun je er met iets meer afstand naar kijken.

 

Afstand nemen

Door iets heel anders te gaan doen. In mijn geval is dat sowieso meerdere keren per dag wandelen. Maar wat voor mij ook werkt is mezelf een klusdoel stellen en aan de slag. Mocht ik echt ooit overwegen om een switch te maken dan kan ik altijd nog huisschilder worden, zoveel kilometers als ik met schilderen al gemaakt heb…

Inspiratie opdoen

Een boek lezen, webinar volgen, naar een interessante bijeenkomst gaan. Wat ik nodig heb als ik het even niet weet is voeding en inspiratie. Ik wil geraakt worden, zodat ik (weer) verbinding maak met mijn verlangen en met mijn ‘waarom’. Ook werkt het om me te omringen met gelijkgestemden. Mensen met vergelijkbare ambities en verlangens, waarbij de één op het ene vlak een stapje verder is en de ander op het andere vlak. Mensen die geen belang hebben bij mijn keuzes en die er ook niet persé een mening over hebben. Mensen met wie ik samen op nieuwe ideeën kom en zij ook. Waardoor ik enthousiast word en bijna niet kan wachten om tot actie over te gaan.

 

Mijn coach inschakelen

Zelfs op 4.0 level doe ik het niet alleen. Ik laat me coachen. Mijn zielenroerselen bespreken met een professioneel coach (voor mij is dat al jaren dezelfde). Een coach die luistert, vragen stelt, me aan te denken zet, me spiegelt en confronteert met (oude) patronen. En die me zo anders laat kijken naar mijn overwegingen, waardoor ik zelf nieuwe perspectieven ga zien. Eigenlijk zou iedere zichzelf respecterende professional een coach moeten hebben. Natuurlijk zeg ik dat omdat ik coach ben. Ik ben niet hypocriet. Maar meer nog zeg ik dat omdat ik weet wat het waard is. Wat het je oplevert. En andersom, dat je het écht niet alleen kunt. Zeker niet als jouw vragen en twijfels gaan over de koers die je wilt varen. Niet voor niks wil 77% van de jongeren een coach vanaf de eerste werkdag (Bron: Loopbaanpro.nl). Voor de jonge generatie is het heel vanzelfsprekend, maar in elke levensfase is een coach van grote waarde.

 

Het zal je niet verbazen dat mijn agenda de komende weken goed gevuld is. Met afspraken met mijn klanten uiteraard, maar ook met webinars, netwerkbijeenkomsten, een coachsessie, intervisie en themabijeenkomsten en bijpraatsessies met inspirerende vakgenoten en mede-ondernemers. Ik vertrouw er op dat ik het binnenkort weer ‘weet’. Wordt vervolgd.

 

Jouw reactie is welkom

Wil je reageren op mijn overdenkingen over een groepsprogramma, opstellingenwerk of mijn ideale klant / doelgroep? Graag! Van wie kan ik dat nou beter horen dan van mijn volgers? Jouw reactie is heel welkom. Ook als je al klant bent of bent geweest hoor ik graag wat voor jou interessant (geweest) zou zijn.

 

En jij ook

Weet jij het ook even niet?
Of het nu gaat om 1.0 of 4.0, of iets daartussenin, voel je welkom om er eens vrijblijvend over te komen sparren. Maak hier direct een afspraak.