Iedereen en alles is een spiegel

Vier je leven. Dat is de titel van nieuwst boek van Els van Steijn in de reeks ‘De Fontein’*. Ik weersta de neiging om het te verslinden. Als ik te snel ga mis ik namelijk een hoop inspiratie. Dus ik probeer het in alle rust te lezen en tijdig weg te leggen om wat ik lees tot me door te laten dringen. Mijn hoofd ontploft soms bijna van alle associaties die mijn brein maakt. En die deel ik natuurlijk weer graag met je.

 

Dualiteit

Ik heb er al vaker over geschreven: twee kanten van een medaille staan haaks op elkaar, maar het blijven twee kanten van dezelfde medaille. Dus horen de twee uitersten hoe dan ook bij elkaar. Het ene kan niet bestaan zonder het andere. Beide kanten van een dualiteit horen onlosmakelijk bij elkaar. In het boek staat er dit over: “Hoe harder de ene zijde van de medaille er niet mag zijn, hoe harder die kant juist naar je terugkaatst en het je moeilijk gaat maken. Ja zeggen tegen beide kanten van de betreffende medaille maakt het mogelijk dat je over het grootste gedeelte van de pijn (…) heen kunt groeien. Als beide zijden er mogen zijn, kan iets anders ontstaan met een ander actie-reactiepatroon.”

 

Iedereen en alles als spiegel

Tegen het licht van de actuele verkiezingsuitslag en de verhardende politieke tegenstellingen helpt het mij enorm om hieraan herinnerd te worden.  Iets verderop in het betreffende hoofdstuk beschrijft Van Steijn hoe ieder mens en iedere situatie fungeert als een spiegel. Het mooie dat je bij een ander of in een situatie ziet weerspiegelt het mooie in jezelf. Het lelijke dat je buiten jezelf waarneemt, dat wat pijn doet of waar je een negatief oordeel over hebt, is een weerspiegeling van je eigen pijnpunten.

Even terug naar de politiek. Hoe je ook gestemd hebt, als je vol overtuiging je stem hebt uitgebracht vind je het misschien lastig te begrijpen dat niet iedereen hetzelfde heeft gestemd. Je beschouwt jezelf als een weldenkend mens en het lijkt niet meer dan logisch dat ieder weldenkend mens deze weldoordachte keuze maakt. Het tegendeel blijkt het geval. Er zijn anderen die zó anders blijken te denken, dat kun je je (haast) niet voorstellen. En het interessante is: die anderen beschouwen zichzelf ook als weldenkende mensen en kijken op vergelijkbare wijze naar jou als jij naar hen. De valkuil is dat je gaat denken dat het goed is als die ander het anders gaat zien. Daarmee zou immers het probleem (jouw probleem) worden opgelost. Maar dat zou die ander dus ook wel eens over jou kunnen denken.

 

Uitzoomen om rust te vinden

Als ik op deze manier wat afstand neem van wat ik vind en wat ik erbij voel dan geeft dat rust. Het helpt me om te zien en te voelen dat het is zoals het is en dat dat voor nu de enige manier is. Deze verkiezingsuitslag en alles wat deze met zich meebrengt is de enig mogelijke uitslag op dit moment en dus de goede voor ons land. Als het anders had kunnen gaan dan was het wel anders gegaan.

Het vraagt misschien wat omdenken, maar het kan je veel rust brengen als je ook zo naar jezelf kunt gaan kijken. Uitgangspunt is dat je altijd met de beste intenties en naar beste kunnen handelt. Op dat moment. Op elk moment. Had je op enig moment anders kunnen handelen en was je je daarvan bewust geweest, dan had je dat zeker gedaan. Of niet soms?

Hoe harder je wilt dat iets anders is of was, oftewel, hoe meer je tégen bent, des te groter het verzet in jezelf. En des te zwaarder de strijd. Laten zijn wat er is. Het geeft ruimte. Overigens is dat niet hetzelfde als gelatenheid of alles maar goed vinden. Er komt ruimte vrij voor jouw levensenergie. Ruimte die werd ingenomen door emoties die werden opgeroepen door jouw interpretaties van en oordelen over mensen en situaties. Dankzij die ruimte ben je in staat om te onderzoeken wat er in jezelf gebeurt, zonder je mee te laten slepen in de -meestal- offensieve of defensieve reactie op de omstandigheden. Oftewel, zonder je ermee te identificeren. Het maakt je vrijer en stabieler.

 

De vader, de zoon en de ezel

Mijn associatieve brein kwam op de proppen met het verhaal over de man die met zijn zoon en zijn ezel naar de markt ging. Die ik al wel eens eerder heb gedeeld en ook nu weer toepasselijk vind. Er zijn vele varianten te vinden, ik kies voor deze**:

Vader en zoon liepen naast de ezel en passeerden een boer die op zijn land aan het werk was.  “Wat zijn jullie dom bezig ; heb je een ezel en ga je allebei ernaast lopen” Vader zette zijn zoon op de ezel en ging er zelf naast lopen. “Moet je dat zien” zeiden een stel mannen die verderop aan het werk waren “Laat die jongen zijn vader lopen en zit zelf lekker lui op de ezel”.  Is eigenlijk ook zo, dacht de vader en zei tegen zijn zoon dat ze echt moesten wisselen. En zo gingen ze verder: vader op de ezel en de jongen ernaast. Het commentaar van 2 moeders die een stuk verder met wat kinderen langs de weg stonden kun je bijna raden: “Laat die man zo’n jongen maar lopen en zit zelf lekker lui op de ezel”. De vader werd vreselijk onzeker van al dat commentaar. Dan samen maar op de ezel verder rijden, dacht hij. “Moet je dat eens zien! Met zijn tweeën op zo’n klein ezeltje. Wat zijn dat een dierenbeulen” De ezel strompelde ook echt onder die zware last van 2 personen op zijn rug. “Laten we dan samen maar een stuk die ezel dragen, want die is inderdaad wel heel erg moe geworden”. Ze vonden een lange tak, bonden de ezel met zijn voorpoten en achterpoten daar aan vast en droegen allebei een uiteinde van de tak. Maar vlak bij de markt, waar ze over een brug moesten waar het al heel druk was met mensen, schopte de ezel zijn achterpoten los. Hij probeerde weg te lopen, maar viel in het water met zijn voorpoten nog vastgebonden en verdronk voor de ogen van de vader en de zoon en al die mensen op de brug. Het commentaar dat ze toen kregen …….

Een oude wijze man had hun al die tijd gevolgd en ging even met de vader en zijn zoon naar een rustig plekje. “Hier moeten jullie echt van leren. Want als je het iedereen naar de zin wil maken, dan word je diep ongelukkig en dan maak je het uiteindelijk niemand naar de zin”

De levensles:  Naar raad luisteren , overleggen, naar goede voorbeelden kijken, leren van anderen : dat is enorm verstandig. Maar daarna moet ieder eerlijk en oprecht zelf de keuzes maken in zijn eigen leven.

 

Handelen naar beste kunnen

De levensles die hier genoemd wordt vertaal ik vrij als: beschouw alles en iedereen als een spiegel voor jezelf, kijk daar zonder oordeel in, zodat het lichter kan worden waar het zwaar is. Daarnaast haal ik er ook uit dat zowel de opmerkingen van de werkende mannen en de 2 moeders als de gedachtenspinsel van de onzeker geworden vader voortkwamen uit de beste bedoelingen. Er was alleen sprake van verschillende referentiekaders. Zie daar de parallel met de verkiezingen.

Ben je (ooit) klant bij me (geweest) dan heb je me misschien deze vraag wel eens horen stellen: Kun jij jezelf in de spiegel aankijken en zeggen dat je met de beste bedoelingen en naar beste kunnen handelt (of hebt gehandeld op dat moment)? Het antwoord is altijd ‘ja’. Want als je het op dat moment anders had kunnen doen (lees: beter) dan had je dat wel gedaan.

 

Als je ooit twijfelt aan jezelf, het gevoel hebt dat je tekort schiet of in een innerlijke strijd verwikkeld raakt, stel jezelf dan bovenstaande vraag. Kom je er in je eentje niet uit? Dan help ik je graag om andere perspectieven te onderzoeken en in de spiegel te kijken. Zonder oordeel en met als doel om ruimte te ervaren om bij jezelf te blijven en je levensenergie te laten stromen. Zou dit iets voor jou kunnen zijn? Je bent van harte welkom voor een vrijblijvende kennismaking.

 

 

*De Fontein, Vier je leven – Els van Steijn

Heb je de eerdere boeken uit deze reeks nog niet gelezen dan kan ik je deze van harte aanbevelen:

 

**Bron: spreukenenwijsheden.nl, 2011