Gezocht: nieuwe eigenaar voor mijn probleem

Restitutie huurbedrag

Mijn vrouw heeft komende week jullie huisje geboekt en nu moet ze onverwacht een vervelende ingreep ondergaan (er stond ook bij welke ingreep, maar geloof me, dat wil je niet weten). Ze kan dus helaas niet komen en we zouden het fijn vinden als het huurbedrag teruggestort wordt.

Naast mijn coachpraktijk run ik samen met Philip een vakantiehuisje. Dat weet misschien niet iedereen. Wat we daar meemaken is soms bijzonder inspirerend. Zoals bovenstaande mail, die we drie dagen voor aankomst van de man van de betreffende dame kregen.

Wat is jouw eerste reactie als je dit bericht leest? Ik weet dat er mensen zijn die vinden dat we coulant moeten zijn in dergelijke situaties. Zij kan er toch niets aan doen?
Wellicht overbodig om te zeggen dat het bij mij een iets andere reactie opriep. Het betreft hier een volwassen vrouw die met haar volle bewustzijn een huisje heeft geboekt en akkoord is gegaan met de algemene en annuleringsvoorwaarden, waarin is opgenomen dat huurder bij annulering tot 1 dag voor de boeking een percentage van het bedrag kwijt is. Nu dient zich een overmacht situatie aan waarbij ze erg lijkt te hopen op medelijden. Die indruk wordt versterkt door het gegeven dat ze haar echtgenoot het bericht laat sturen en nog eens onderstreept door dit bericht te (laten) voorzien van details (waar je als beelddenker echt niet op zit te wachten en die overigens niets te maken hadden met haar vermogen om zelf een bericht te typen).

Natuurlijk heb ik met deze vrouw te doen. Vooral omdat ze op deze manier in het leven lijkt te staan. Net als ieder ander wil ze graag van haar problemen af, maar haar gewoontes onderzoeken, daar heeft ze niet zo’n trek in. Getuigend van weinig zelfleiderschap. En laat dat nu net één van mijn paradepaardjes zijn. In mijn werk als coach dan hè. De huurders van het vakantiehuisje val ik er niet mee lastig. Die gebruik ik alleen als inspirerend voorbeeld. Maar ik geef ze wel hun aapjes terug.

Mocht je trouwens benieuwd zijn hoe we deze kwestie hebben aangepakt? We zijn wel degelijk coulant geweest. Het was midden in de coronatijd waarin gasten door de beperkende maatregelen soms niet konden komen. Hen boden we de mogelijkheid om gratis om te boeken naar een andere periode. (zo werd het een soort gedeeld probleem). Hoewel dat voor deze dame niet gold hebben we haar toch ook deze optie geboden. Enigszins sputterend maakte ze er gebruik van. Wat denk je, (té) coulant?

We weten niet wanneer de verbouwing klaar is

Nóg een voorbeeld uit mijn ‘andere leven’: Mensen die thuis gingen verbouwen stelden ons de vraag of ze het huisje konden huren tijdens de week van de verbouwing en of ze dan tot twee weken uitloop konden krijgen.. Dat kan, je kunt het huisje voor twee weken boeken. Bleken ze meer in gedachten te hebben dat ze ter plekke konden beslissen om er nog meerdere nachten aan vast te plakken… Oké, en wie draagt dan het risico van de eventueel niet verhuurde en niet meer te verhuren nachten? Deze hoef ik denk ik niet voor je uit te tekenen.

Hoe denk je dat er bij Landall, Roompot en Center Parcs op een dergelijk bericht gereageerd wordt? Mocht je nu nog denken ‘dat is anders’ dan nodig ik je van harte uit om dat nog eens in heroverweging te nemen.

Nog eentje dan; over een poort en een hond

Want er dient zich zomaar nog een pareltje aan, zomaar, terwijl ik dit in mijn werkruimte (met uitzicht op de poort) zit te typen. Er komt een dame de oprit op. Philip is in de achtertuin, ziet haar en loopt ernaartoe om te vragen waarmee hij haar van dienst kan zijn. Daar wacht de dame niet op. Ze opent de poort, die wegens jonge en nog iets te enthousiaste hond dicht is en stapt de tuin in. Hond sprint op haar af om haar enthousiast te begroeten. Daar is de dame niet van gediend en gebiedt Philip op geïrriteerde toon om de hond bij zich te houden. Dan blijkt dat ze elders in de straat een afspraak heeft (ze is onze bedrijfsbordjes gepasseerd en heeft zowel op de brievenbus als naast de voordeur het huisnummer kunnen zien). Wie is waarvoor verantwoordelijk in dit verhaal?

Aapje op schouder

Deze voorbeelden laten zien hoe mensen de neiging hebben (of het nou bewust of onbewust is) hun aapje op de schouder van een ander te droppen. Alsjeblieft, hier heb je mijn probleem, los jij het voor me op? Het kan natuurlijk een bewuste poging zijn om iets gedaan te krijgen. Vragen staat altijd vrij. Sommige mensen komen er heel ver mee. De vraag is alleen of het op lange termijn hun relatie met zichzelf én de ander ten goede komt.

Ik kan het natuurlijk niet hard maken, maar vooral in het voorbeeld van de dame met de aandoening heb ik het vermoeden dat we te maken hebben met iemand die zichzelf snel in de slachtofferpositie manoeuvreert. Ze is later nog geweest en het bleek nogal een aandacht vragend type te zijn. Mogelijk is dit zodanig haar patroon dat ze zelf niet in de gaten heeft dat ze op zoek is naar een nieuwe eigenaar voor haar probleem. Nou, ik pas. En verwijs graag naar degenen die wel degelijk interesse hebben in een probleemovername. Want die zijn er. Professionals zelfs. Dat heet verzekeraars.

De coachpraktijk

Terug naar de coachpraktijk. Want het is allemaal leuk, deze anekdotes, maar waar gaat dit blog nou heen?
Ook coachklanten hebben er onbewust een handje van om de verantwoordelijkheid voor het oplossen van hun ‘probleem’ bij de coach te leggen. Jouw aapje op de schouder van een ander parkeren betekent dat je voor het oplossen van je probleem afhankelijk bent van die ander. Niet echt bevorderlijk voor het gevoel ten volle in het leven te staan. Ook niet zo goed voor je zelfvertrouwen.

Een heel opmerkelijk voorbeeld in relatie tot coaching zag ik in een oproep voor een coach op social media. Een ondernemer was op zoek naar een goede coach. Ze had een interessant rijtje vereisten: jeugdtrauma’s in banen leiden zodat haar business er niet onder zou leiden, een lange adem hebben, geen energie zuigen maar energie geven, het accepteren van de emoties van de cliënt en diens manier om daarmee om te gaan en niet proberen daar iets aan te veranderen (als je niet wilt veranderen, waarom zoek je dan een coach?). Verder moest de coach de waarde van vertrouwen winnen vooral niet onderschatten (wie vertrouwt ze niet; de coach die ze nog niet kent of zichzelf?)
Ik zag een hele apenfamilie richting de coach gegooid worden en merkte ook aan de reacties op dit bericht dat menig zichzelf respecterende coach deze aan zich voorbij liet gaan.

Kan iemand misschien even een seintje geven?

De ondernemer uit het voorbeeld is niet het type klant met wie ik graag werk. Coaching met haar zou uitlopen op een ego strijd. Maar ook mijn ideale klant doet wel eens een subtiele poging om een aapje op mijn schouder te deponeren. In mijn praktijk worden er wel eens gekscherend opmerkingen gemaakt als: ‘als jij nu eens een toverstokje zou hebben’, ‘wat denk jij nou dat ik moet doen?’. Of: ‘waar blijft nou dat seintje van boven?’. Ik begrijp het maar al te goed. Been there, done that. En het is echt niet definitief verleden tijd. Ook ik snak wel eens naar een shortcut. Terwijl ik heel goed weet dat dat mij het minst helpt. En jij weet dat ook. Als je wilt groeien dan vraagt dat om jouw mechanismen te onderzoeken waarvan we dénken dat ze ons beschermen tegen onprettige ervaringen. Maar die in de praktijk het tegendeel blijken te bewerkstelligen. Zoals de verantwoordelijkheid afschuiven.

Wat zowel jou als de ander versterkt

Ten volle in het leven staan betekent dus verantwoordelijkheid nemen, maar ook: de verantwoordelijkheid van een ander bij de ander laten. Er zijn ook hele bevolkingsgroepen die zelf heel gemakkelijk aapjes van een ander op hun schouder nemen. Ze willen de ander helpen, ofwel uit medelijden ofwel vanuit het principieel hanteren van hun eigen maatstaven (en die gaan vaker hand in hand dan je zou denken)
Verantwoordelijkheid van een ander overnemen, ofwel het voor de ander oplossen verzwakt uiteindelijk altijd zowel jezelf als de ander. Het aapje op jouw schouder nemen betekent op de plek van de ander gaan staan. En dus je eigen plek (tijdelijk) verlaten. Meeleven en doen wat nodig is vanuit jouw eigen plek geeft waardigheid en kracht over en weer.

Vraag jezelf af of een keuze jou versterkt of verzwakt, zowel op korte als op langere termijn. Neem verantwoordelijkheid voor alles wat jij moet dragen, ook als het niet leuk is. Laat bij de ander wat de ander heeft te dragen. Op lange termijn versterkt dat beiden.

Het gaat over zelfleiderschap en eigenaarschap. Over jouw plek innemen en dragen wat je te dragen hebt. En dat vraagt om in contact te zijn met wie je in essentie bent. Een goede coach kan je helpen om te onderzoeken hoe dit bij jou werkt. Door je een spiegel voor te houden, te bevragen, uit te dagen en soms te confronteren. Ten behoeve van jouw proces. Check het bezittelijk voornaamwoord: jij bent en blijft de eigenaar.
Dat is waar coaching om gaat. Mijn uitgangspunt als coach is dat jij als klant alles in huis hebt om jouw eigen antwoorden en wegen te vinden. Ik help je graag ontdekken waar je alles bewaart waarvan je niet (meer) weet dat, of waar, je het hebt.

Nieuwsgierig wat ik voor je kan betekenen? Je bent van harte welkom voor een gratis sessie.