De bouquetreeks lezen is not done, dus daar kom je niet zomaar voor uit, toch? Zelf houd ik meer van een psychologische roman of vakliteratuur of een verantwoord tijdschrift. Dat is echt waar. Maar voor je afhaakt; mijn bekentenis komt zo. Want welk algoritme facebook toepast weet ik niet, maar de laatste tijd komen er regelmatig artikelen van Vriendin voorbij. Ik zal toch wel eens ergens op geklikt hebben… Vriendin publiceert herkenbare (volgens de makers dan hè), persoonlijke verhalen. Een beetje vergelijkbaar met de verhalen in Mijn Geheim, het tijdschrift dat vroeger bij mijn ouders in de leesmap zat. Een guilty pleasure, ik beken. Op een druilerige winterdag scrolde ik wat door Facebook (om maar een verzachtende omstandigheid te bedenken), om te blijven hangen bij het verhaal van Caroline. Sommige mensen hebben iets grotere bekentenissen om zich druk over te maken dan het lezen van doktersromannetjes.
Leven met een geheim
Een kind van haar zwager. Naast twee kinderen met haar echtgenoot raakte Caroline zwanger van de broer van haar man. Zowel echtgenoot als broer zijn onwetend. Kind lijkt op de andere kinderen, no problem. Manlief weet niet beter dan dat zijn jongste 3 weken te vroeg is geboren. Want dat heeft ze er bij verzonnen. En ze leefden nog lang en gelukkig. Het is haar geheim. Ze kiest voor haar sprookjeshuwelijk en gokt er op dat het nooit uitkomt.
Tot zover het herkenbare, persoonlijke verhaal. Ieder zijn (of haar) keuzes. En door!
Er klopt iets niet
Toch liet het mij niet los. Noem mij een kritische lezer, maar in mijn hoofd draaiden allerlei radertjes. Iedereen die ooit een kind heeft gekregen weet dat de zwangerschap nauwkeurig gemonitord wordt. Bij elke afspraak met de verloskundige is de uitgerekende datum een terugkerend agendapunt. Dat zal bij deze Caroline niet anders zijn geweest. Die verloskundige móet toch op zijn minst hebben opgemerkt dat het kind juist keurig op tijd kwam? Laten we even aannemen dat het geen verzonnen verhaal is waarbij de redactie nu door de mand valt.
Hoe kan die man zich dan zo om te tuin hebben laten leiden? Heeft Caroline de verloskundige omgekocht om het verhaal mee te spelen? Of is manlief helemaal niet betrokken geweest bij het proces? Wat zegt dat over dit huwelijk? Draait het alleen om buitenkant?
Dan is ook dat een keuze.
Elke keuze heeft consequenties
En zo komen we dan toch bij de moraal van dit verhaal. Je raadt het al: het gaat over keuzes maken en de consequenties aanvaarden. Caroline leeft met een leugen en heeft er slapeloze nachten van. De consequentie van haar keuze. De ins en outs kennen we natuurlijk niet, maar invullend dat de echtgenoot niet of nauwelijks betrokken is bij de zwangerschap: ook dat is een keuze. Zelf spreekt ze over een sprookjeshuwelijk met iemand van goede komaf; het perfecte plaatje hooghouden is ook een keuze.
Wat een ander er ook van vindt (de reacties op dit artikel vielen op zijn zachtst gezegd niet echt positief uit voor Caroline); iedereen maakt eigen keuzes. Caroline lijkt zich meer druk te maken over dat ze door de mand valt dan dat ze last heeft van schuldgevoel. Aan de buitenkant houdt ze de schijn van de eerlijke moeder en echtgenote op, terwijl ze weet dat ze vooral niet eerlijk is naar zichzelf. Als ze eerlijk naar zichzelf was geweest had ze mogelijk al veel eerder ontdekt dat het perfecte plaatje al veel eerder scheurtjes vertoonde.
Het vraagt moed
Eerlijk zijn naar jezelf vraagt moed. Veel moed. Zeker als het er aan de buitenkant goed uitziet. Het hoeft beslist niet altijd over issues van deze omvang te gaan. Voor jezelf erkennen dat je eigenlijk wel klaar bent met je huidige baan kan een big issue zijn. Aan jezelf toegeven dat je doodmoe wordt van het gezeur van je (schoon)ouders is voor velen een stap te ver. Stoppen met een opleiding omdat het je erg tegenvalt doe je niet zomaar. Je huis verkopen om de wereld rond te gaan reizen idem dito.
Ik zie veel oneerlijkheid in de wereld. En dan bedoel ik nu eens niet alle ongelijkheid, machtsmisbruik of ander leed dat mensen elkaar aandoen. Ik doel op het leed dat zoveel mensen zichzelf aandoen.
Wat verberg jij?
Hoe zit dat bij jou?
Ben jij oneerlijk naar jezelf? Zet jij een tandje bij voor iets waar je zelf niet gelukkig van wordt? Redeneer jij jouw dromen weg (al dan niet onder het mom dat het niet realistisch is)? Laat jij je weerhouden door wat anderen (zouden kunnen) zeggen? Wacht je af wat er op je pad komt in de hoop dat het iets goeds is? Zet je jezelf op de tweede (of zelfs laatste) plaats? Ga je dingen uit de weg omwille van de lieve vrede? Met wie speel jij verstoppertje?
Jouw eigen gevoelens of behoeften niet toelaten is ook verstoppertje spelen. Stiekem hoop je misschien dat je ‘gevonden wordt’. Dat kan lang duren en intussen zit jij ermee. Want je kunt het vuur wel verbergen, maar wat dacht je met de rook te doen? Kies voor eerlijkheid naar jezelf.
Kiezen voor eerlijkheid naar jezelf
Wees eens eerlijk; waar brengt je dat op de langere termijn? Waar je graag wilt zijn?
Zoals gezegd: ieder zijn keuzes. Het is altijd jouw keuze. Jij bent degene die met de consequenties moet leven. Wil je liever andere consequenties? Maak dan andere keuzes. Verstop je gevoelens niet langer voor jezelf. Eerlijkheid duurt het langst. Ook eerlijkheid naar jezelf. Verstop je niet langer. Het werkt heel bevrijdend. Dat is de consequentie.
Buut vrij.
Wil jij jezelf ook bevrijden? Je bent van harte welkom voor een gratis sessie. Ik geef je graag op jouw situatie afgestemde tips om te ontdekken wat je wilt én keuzes te maken.
0 Reacties