Gooi je oude schoenen niet weg voordat je nieuwe hebt. In ons (over)gereguleerde land is deze boodschap er bij velen met de paplepel ingegoten. Dus beginnen we massaal niet aan iets nieuws voordat we iets anders hebben dat minstens gelijkwaardig is. Interessant trouwens, dat gelijkwaardig dan meestal uitgedrukt wordt in geldelijke waarde. En niet in bijvoorbeeld geluk. Ook springen we niet zomaar in het diepe als we nog niet zeker weten dat het een goede afloop zal hebben.
In een impulsieve bui je oude schoenen weggooien
In sommige situaties is het ook wel zo praktisch om een beetje naar deze boodschap te leven. Het kan nogal een uitdaging zijn om je huur op te zeggen of je huis te verkopen en op de laatste dag je hele huisraad buiten op de stoep te zetten zonder ook nog maar een seconde nagedacht te hebben over waar je de komende nacht gaat bivakkeren. Ook raad ik de meeste mensen af om in een impulsieve bui, omdat je het nu echt helemaal zat bent, opeens je baan op te zeggen, zonder na te denken over hoe je dan in je inkomen zou kunnen voorzien. Er zijn uitzonderingen voor wie het juist wel heel goed zou kunnen zijn, maar dat even terzijde.
En gek genoeg krijgt de boodschap bij veel mensen ook een andere lading als het gaat om het verbreken van een relatie. Ik hoor maar van weinig mensen die op het punt staan hun relatie te verbreken dat het advies luidt: zoek eerst maar eens een nieuwe, voor je de oude wegdoet.
Gezond verstand is best nuttig. Het wordt vaak anders als we voor beslissingen staan die te maken hebben met wensen en verlangens. Als het gaat om de keuze om ons hart te volgen. Dan blijven we lopen op afgesleten schoenen, zonder ons ook maar te oriënteren op nieuwe. De omgeving moedigt dan opeens aan om maar door te lopen op die oude schoenen. Hoe ongemakkelijk het ook loopt. Hoezeer je je voeten ook stukloopt.
Wat ons eigenlijk met de paplepel is ingegoten: twijfel en onzekerheid.
En dat knaagt. Hard en vervelend. Die oude schoenen weggooien kan zomaar erg bevrijdend werken. Dat wéét je ergens wel, maar toch durf je het niet.
Waarom is het zo moeilijk om die oude schoenen weg te gooien?
Het brein houdt niet van veranderingen en zoekt dus naar wat bekend is. Die oude schoenen, hoe afgesleten ook, jouw brein kent ze. Gewoontes zijn niet gemakkelijk te veranderen. Snoepen, roken, drinken, ik hoef het denk ik niet uit te tekenen. We weten allemaal dat het beter voor ons is om slechte gewoontes te veranderen, maar het brein houdt het nu eenmaal graag bij het oude.
Vasthouden aan het bekende biedt ook veiligheid. In je vertrouwde omgeving met vertrouwde dingen om je heen en vertrouwde gewoontes voel je je veilig. Het is je comfortzone. Er kan niks misgaan hier. Dat wil zeggen, je weet wat er mis kan gaan. Vaak ís het al mis. Er is onrust, gelatenheid, gebrek aan energie, lichamelijke klachten. De veiligheid van het bekende is dus een schijnveiligheid.
Blijven rondlopen op je oude, versleten schoenen kan ook een teken zijn dat je jezelf niet vertrouwt. Je bent over jezelf gaan geloven dat je het niet kunt, dat het niet voor jou weggelegd is, dat je het niet waard bent, dat je nu eenmaal geen held bent of wat dan ook. Vaak onder invloed van boodschappen die je in de loop van je leven hebt meegekregen. Hiermee houd je jezelf gevangen in de huidige situatie.
Pijnlijke herinneringen
Het grootste struikelblok om je oude schoenen weg te doen is misschien wel dat er pijnlijke herinneringen gekoppeld zijn aan ergens afscheid van nemen, weggaan, stoppen, een andere weg kiezen. Vaak niet eens bewust. Die pijn willen we niet nog eens voelen, dus houden we alles af omdat we vrezen die pijn juist weer te zullen voelen.
Als bijvoorbeeld een van je ouders is weggegaan toen je klein was, dan kan de pijn van het weggaan uit een werkomgeving gekoppeld zijn aan die oude pijn. Je kan heel goed beredeneren dat het beter voor je zou zijn om een andere baan te zoeken, maar de angst om die pijn van het afscheid weer te voelen houdt je onbewust op je plek. Hoezeer je ook elke dag met lood in je (oude) schoenen naar je werk gaat.
Waar een deur dichtgaat, gaat er een raam open
Nog zo’n uitdrukking over iets nieuws beginnen. Met een iets andere lading wat mij betreft. Waar bij de oude schoenen de nadruk ligt op de huidige situatie, gaat de aandacht bij deze uitdrukking naar de nieuwe situatie. Weliswaar nog onbekend, maar je voelt de hoop gloren. De energie is meer gericht op ‘ergens naartoe waar ik voel dat ik heen wil’ dan op ‘ergens vanaf willen’.
Als je ergens vanaf wilt, van je oude schoenen bijvoorbeeld, gaat alle aandacht naar die oude schoenen en mis je de focus op wat je kunt doen om aan nieuwe schoenen te komen. Je voelt geen urgentie om in beweging te komen. Sta je jezelf toe om nieuwe schoenen te willen, dan voel je eerder de urgentie om de deur uit te gaan, op zoek naar een mooi nieuw paar.
Dan moet er wel eerst een deur dicht. Soms wordt die hardhandig voor je dichtgesmeten. Bijvoorbeeld als je ontslagen wordt, een ongeluk krijgt of ernstig ziek wordt. Niet benijdenswaardig, want dat geeft je hoe dan ook minder keuzevrijheid in de deuren die jij graag wílt openen. De kans is groot dat je dan energie gaat steken in het analyseren van die dichte deur en daar kom je ook niet verder mee.
Zelf de deurklink in de hand
Waarschijnlijk heb je de deurklink liever zelf in de hand. Trek die ene deur dan ook werkelijk dicht. Want soms gaan er echt pas nieuwe deuren open als de oude wordt gesloten. Om met een mooi citaat van Veronique Prins te spreken: ‘die oude deur moet eerst dicht, anders sta je op de tocht en dat maakt je ziek’. En het kan dus ook een raam zijn dat open gaat. Ook wanneer je zelf bewust die ene deur achter je dichttrekt kan er pijn of verdriet zijn. Laat ook dat er zijn. Daarnaast zal er opluchting zijn. En ruimte voor nieuwe mogelijkheden.
Wat ga jij achter je laten om verder te kunnen op jouw pad?
Ik ben benieuwd welke oude schoenen jij gaat weggooien na het lezen van dit blog. Of besluit je zelf een deur te sluiten? Ik vind het leuk als je het me laat weten in een reactie. Het vraagt moed om dit te doen. Onderstaande vragen kunnen je helpen om die moed te verzamelen:
- Wat levert het open houden van deze deur mij op?
- Wat zou het openen van een nieuwe deur mij kunnen opleveren?
- Waar ben ik loyaal aan door dit niet los te laten?
- Wie rouwt er het meest als ik dit opgeef?
Wil je weten wat een professioneel coach hierin voor jou kan betekenen? Laten we dan eens kennismaken. Plan hier je afspraak voor een gratis sessie.
0 Reacties