Hoe komt het toch dat zoveel mensen zeggen wel te weten wat hen te doen staat, en slechts een handjevol het ook werkelijk doet?
Je zou ze de kost moeten geven, al die klanten die na bijna elke zin van mij zeggen ‘ja, dat wéét ik wel…. Maar ja, het ook doen hè’. Weten en doen liggen soms onoverbrugbaar ver uit elkaar. Dat wil zeggen, als doen staat voor het realiseren van de verandering die we zo graag willen in ons leven.
En er zijn ook veel mensen die juist van alles ‘doen’. En dan is juist het ‘doen’ de bottleneck. Dan zorgt juist het ‘doen’ ervoor dat deze mensen geen stap verder komen.
Lees hier wat je vooral moet laten om te doen.
Je verzetten tegen wat er is
Stel, je hebt een baan waar je je elke ochtend met lood in je schoenen naartoe sleept. Of jij of een van je dierbaren heeft een vreselijke diagnose gekregen. Dit wil je niet! Hier wil je vandaan! Een natuurlijke reactie is om je ertegen te verzetten. Om het gevecht aan te gaan. En juist dat gevecht kost je zoveel energie. Bovendien geef je alle aandacht aan wat je niet wilt en je weet; wat je aandacht geeft groeit. Hoe harder je iets niet wilt, en je dus verzet, des te groter zal de pijn zijn.
Stop dus met je verzetten tegen wat er is. ‘O, dus ik moet maar accepteren dat het zo is?’ Is dan een veelgehoorde en begrijpelijke reactie. Dus dan moet ik mijn omstandigheden maar nemen zoals ze zijn? In plaats van het woord accepteren gebruik ik bij voorkeur woorden als ‘aanvaarden’, overgave’ of ‘dragen’. Voel je het verschil? Accepteren heeft voor mij een lading van ‘ik heb het maar te slikken’. Maar als je iets door de strot geduwd wordt wat je niet wilt dan levert dat alleen maar meer weerstand op. Het zou bovendien opgevat kunnen worden als bevestiging van slachtofferschap; ‘zie je wel, ik moet gewoon accepteren dat ik deze baan, deze ziekte, dit leven heb?’ Dan steek je nog steeds energie in je verzet.
We kunnen lijden en pijn niet uit ons leven bannen. Het hoort erbij. We zetten afweermechanismen in om de pijn niet te hoeven voelen. We hebben geleerd om niet te voelen. We maken onszelf wijs dat het beter wordt als we iets doen. Het ontkennen van de pijn is het ontkennen van een stukje van jezelf. Het antwoord ligt in het zijn. En het er laten zijn van de pijn.
Iedere vrouw die ooit een kind heeft gekregen weet dat een wee het minste lijden veroorzaakt als je hem ‘aangaat’. Pijn of emoties, ze willen ‘af’gevoeld worden. En daar zit ook de levenskracht waarmee je het tij kunt keren. Het is het verzet dat zorgt voor nog meer lijden.
‘Dan zal ik er maar het beste van maken’. Hoe klinkt deze voor jou? Mogelijk klinkt het als acceptatie, maar is het dat ook? Of is het verzet met een mooi strikje erom?
Er heel hard aan werken
Sommige mensen doen juist heel veel om een verandering in hun leven door te voeren. Ze solliciteren zich een slag in de rondte om een andere baan te vinden, gaan aan de slag met trainingsprogramma’s, een gezonde leefstijl, gaan in therapie, ondergaan een metamorfose, zoeken het in spiritualiteit, gaan fanatiek yoga doen, nemen een andere partner enzovoort. En nog wordt het niet beter. Denken dat het resultaat je gelukkig maakt is een illusie.
Stuk voor stuk kan het bovenstaande (en vul het lijstje maar aan) heel veel opleveren, zolang het maar geen omtrekkende beweging is. Je kunt jezelf wijsmaken dat je er alles aan doet om er iets aan te veranderen, maar als je in wezen heel hard aan het werken bent om de pijn niet te hoeven voelen dan is het niet meer dan een vlucht. Een vlucht van het echte werk; zijn in plaats van doen. Het zelfonderzoek echt aangaan. Ontdekken wie je ten diepste bent, open staan voor alles wat zich aandient en volledig oké zijn met wie je bent.
Het helpt niet om iets te doen, het helpt om te zijn.
Bevestiging zoeken voor je belemmerende overtuigingen
Ik sprak laatst een dame van in de vijftig, die graag een baan wil waarin ze iets bijdraagt, zinvol bezig is en het verschil maakt. Ze sprak haar twijfel uit of er wel iemand op haar zat te wachten, maar ze ging actief solliciteren (zie ook beide voorgaande paragrafen). De ene afwijzing volgde op de andere en soms kreeg ze zelfs helemaal geen reactie. Daar begreep ze niets van: er waren toch zoveel vacatures, waarom lieten ze haar dan niet eens op gesprek komen? Ze bracht verslag uit hoe ze contact opnam met de betreffende werkgevers om verhaal te halen en raakte alleen maar gedesillusioneerd en gefrustreerd. ‘Zie je wel, niemand zit op mij te wachten. Nou ja, jammer voor ze, ze weten niet wat ze mislopen’.
Ik merkte op dat het contact opnemen met de werkgevers in feite niets anders was dan haar hoofd op het hakblok leggen…
In plaats van het zelfonderzoek naar hoe ze iets wil bijdragen in de wereld, naar op welke unieke manier zij het verschil maakt en zich vanuit haar levensenergie daar te profileren waar ze van betekenis kan zijn op een manier ze niet om haar heen zouden kunnen, liet ze zich naar de slachtbank voeren. Alle energie ging naar het bevestigen van haar belemmerende overtuigingen.
Je laten weerhouden door anderen
Ben je gevoelig voor de mening van een ander? Twijfel je snel aan jezelf als een ander vraagtekens plaatst bij wat jij voor ogen hebt? Stel jezelf dan eerst de vraag: is deze persoon waar jij wilt zijn? Is hij of zij een rolmodel voor jou? Ik vermoed dat het antwoord op deze vraag ontkennend is.
Je wordt vooral bekritiseerd door mensen die zich geen voorstelling kunnen maken bij wat jij voor ogen hebt. Hun opmerkingen zijn een projectie van hun eigen angsten of oordelen en zeggen niets over jou. Dergelijke opmerkingen komen vaak voort uit jaloezie; zij kunnen zich immers geen voorstelling maken van wat jij voor je ziet en op het punt staat te realiseren. Zij zien zichzelf deze stap niet zomaar zetten. Een dergelijke opmerking wordt vaak vergoelijkend gelabeld als bezorgdheid, misschien wel door jouzelf. Lees dan de vorige regel nog eens. Vraag je af hoe deze ‘bezorgdheid’ jou dan helpt.
Neem eens iemand in gedachten die de stap die jij nu wilt zetten al gezet heeft. Wat zou deze persoon tegen jou zeggen? Welk gevoel zou dit rolmodel jou willen meegeven? Neem je het eerder aan van iemand die al heeft wat jij graag hebben wilt of vertrouw je meer op het oordeel van iemand die jouw gevoel niet kan volgen?
Kom jij ook geen stap verder in je leven? Stop dan met je verzetten, er heel aan hard werken, bevestiging zoeken voor wat je belemmert en je laten weerhouden door wat anderen zeggen. Kun je daar wel wat hulp bij gebruiken? Je bent van harte welkom voor een gratis sessie. Ik geef je direct toepasbare tips, zodat jij je vrij voelt om de volgende stap te zetten.
0 Reacties